سلام خدمت نوسنده محترم. اجرتون با امیرالمومنین علیه السلام. موضوع نامه 62 نهج البلاغه که در مقاله اشاره شده است در مورد بیعت با نفر اول سقیفه است و نه بیعت با عثمان. امیرالمومنین بارها تاکید کرد که اگر یارانی داشتم به تعداد چهل نفر حتما قیام مسلحانه میکردم. حضرت در جای دیگر فرموده چون یارانی پیدا نکردم برای حفظ جان حسنین علیه السلام که فرزاندان پیامبر صل الله علیه و آله و سلم دست به قیام مسلحانه نزدم. بحث حفظ وحدت مسلمین هم موضوعی است که در مقاله به آن اشاره شده است. بله آن حفظ وحدت که امیرالمومنین علیه السلام به آن اشاره کرد فقط مربوط به سالهای اولیه میشد والا شاهد هستیم آقا امیرالمومنین علیه السلام چندین سال بعد با صحابه بزرگ و همسر پیامبر به جنگ مسلحانه پرداخت، آن وحدتی که آقا در دروزهای بعد از شهادت پیامبر صل الله علیه و آله و سلم مدنظرشان بود با وحدتی که امروز در جامعه اسلامی مطرح است بسیار متفاوت است. آن روز هنوز جای پای اسلام در شبه جزیره عربستان سفت نشده بود ولی امروز اسلام کل جهان را در نوردیده است. پس این وحدت با آن وحدت بسیار متفاوت است خواهشا از موضوعات برداشت اشتباه نفرماید. اگر بحث وحدت بود خود حضرت نباید جنگهای جمل، صفین و نهروان را میکردند و یا پسرشان اباعبدالله علیه السلام نباید هرگز وارد ماجرای کربلا میشد، که هر چهار جنگ، جنگهای بین مسلمین بوده است!!! پس آن وحدت با این وحدتی که مدنظر نویسنده است بسیار متفاوت است. خواهشا نظر حقیر چاپ کنید.