همه دنیا چنین از نداشته‌هایشان افسانه نمی‌سازند. بلکه افراد دروغگو که به فقر هویتی و عقده‌های شخصیتی مبتلا هستند، از نداشته‌هایشان افسانه می‌بافند. دقیقا مانند کور‌ش‌پرستان که از شخصیت بی‌عرضه و ناتوانی چون آریوبرزن، قهرمان ساخته اند. باور و همه وجود کورش‌پرستان بر دروغ و اراجیف و تخیلات ساخته شده است. نشان به آن نشانی که نمی‌توانند به صورت منطقی از بافته‌های خود دفاع کنند. نهایت اندیشه این جماعت نادان همین است که رامین می‌گوید: «اینکه یه داستانی که حس مهین پرستی رو زیاد میکنه از بیخ و بن نابودی کنی خودش یه درد بزرگه». یعنی از دید این جماعت عقده‌پرور، اگر یک داستان تخیلی و دروغین باعث افزایش حس میهن‌پرستی (؟) شود، باید آن را حفظ کرد و نشر داد و کسی هم حق نقد آن را ندارد (هرچند دروغ باشد!). همچنین هویت شیعه قرن‌ها قبل از شاه اسماعیل برقرار بود. پس انتساب ماهیت شیعه به شاه اسماعیل صفوی، حقیقتا نشانگر بی‌سوادی گوینده است.