پارس کردن یک ترکیب است. فعل‌های اصیل بسیط هستند. تا صد سال پیش هیچ جمله یا مصراع یا اشاره‌ای به چنین ترکیبی در هیچ متن فارسی نبود. اولین بار امثال همین دهخدا (که دیوان ترکی دارد) و سلیمان حییم (یهودی) چنین ترکیبی را مطرح کردند. در زبان فارسی فعل بسیط «لاییدن» برای واق واق کردن بکار رفته است مثل ضرب المثل «سگ گیرنده لاینده نباشد» یا شعر مولوی « گفت از بانگ و علالای سگان ... باز ایستد ز راهش کاروان؟»