کلام در زندگی مانند ادبیات شخصیت انسان، همچنین طرز نگرش او را به جهان و پیرامون نمایش میسازد ، وقتی اندیشه کلام من بنده حقیر که آدمی نیستم که بزرگ گویی کنم، کمی فرا اندیشه می‌شود به این نتیجه میرسم که هدف بعضی از افراد از صحبت و کلام خوانی چیست واقعا ، در مار یکدیگر دخالت میکنیم ، نقد میکنیم ، تصمیم میگیریم ، برای چه برای این که خود را حقیر تر نشان بدهیم اگر اینطور نبود بعضی از افراد اینطور بی جا نظر و همچنین حرف نمیزدند، این نیز از جامعه ای که آدمایی تفکر پوچ دارند ،، به جای این که بروید دنبال هنر و ادبیات بروید بدنبال چیزی که به شما تلقین کرده اند.