عرب دختر را زنده بگور میکرد اما در ایران زنان گرچه مقامی برابر مرد نداشتند اما زنده به گور نمیشدند و حتی به مقام پادشاهی رسیدند.پیامبر درباره پارسی ها گفت که علم اگر در ثریا باشد مردمانی از فارس (پارس) به آن دست پیدا میکنند اما قرآن به هر دلیل که باشد درباره عرب گفته الاعراب اشد من الکفر و النفاقا.لازم بذکر است که در آن زمان تعداد بسیار کمی از عرب ها در شهرهای بسیار کوچکی مانند مکه و مدینه و طائف زندگی میکردند نزدیک به 90 درصد عرب ها بیابانگرد و شتربان و چوپان بودند پس میتوان نتیجه گرد که قرآن این مطلب را درباره تقریبا همه عرب ها گفته است.ایرانی (فارس ها یا پارس ها) در خانه اش نشسته بود و به دنیا فرهنگ و هنر و تمدن و... ارزانی میداشت ولی عرب به کشور و خانه و کاشانه اش حمله کرد و زندگی اش را نابود کرد.ایرانی (فارس ها یا پارس ها) آنگاه که قدرت را دوباره بدست آورد عرب را نکشت و با این جنایتکاران مثل آدم برخورد کرد. عرب اجازه نمیداد که ایرانی به زبان خودش حرف بزندو کتابهای ایرانی را سوزاند اما ایرانی (فارس ها یا پارس ها) زبان عربی را تدوین کرد و برای آن دستور زبان نوشت