درود 1. در متن سالنامه نبونید عبارت «مردم اکد» وجود ندارد. عبارت اصلی nišū است که درباه‌ی آن اختلاف نظر وجود دارد و برخی از پژوهشگران آن را سرباز ترجمه کرده‌اند. من همه‌ی نوشته‌هایی را که در این باره منتشر شده بررسی کرده‌ام. من بر فرض پذیرفتن نظر بروسیوس گفتم که چیز غیرعادی رخ نداده است. وگرنه اگر بخواهم نظر پژوهشگران دیگر را بگویم که بسیار از شورش مردم یا بخشی از سپاه بابل علیه بنونید نوشته‌اند. 2. به جلد یکم تاریخ هرودوت مراجعه کنید که کرزوس همین‌که شنید کوروش بر تخت ماد نشسته است، پیمان لیدی با ماد را زیر پا گذاشت و از مرز دو فرمان‌روایی که رود هالیس بود گذشت و به امید ساقط کردن کوروش و دولت پارس به کاپادوکیه لشکرکشی کرد (بند 71) در بند 77 از هم‌پیمانی مصر و بابل و اسپارت با کرزوس می‌گوید. در بند 81 می‌گوید نامه به متحدان خود نوشت تا به کمکش بیایند اما آن‌ها دیر جنبیدند. البته گزنوفون می‌گوید که همه‌ی آن‌ها علیه کوروش وارد جنگ شدند. 3. درباره‌ی اُپیس و سیپار آنچه در منابع دست اول تاریخی آمده است، دو نقطه در دو سر دیوار دفاعی بوده و چیزهایی که شما نوشته‌اید در متن دست اول نیست. حالا ممکن است برخی نویسندگان به نظرشان برسد که چنین بوده و چنان بوده است. 4. کوروش ممکن بود مانند فرمان‌روایان پیش از خود به سرزمین‌های دیگر تعرض کند اما به او فرصت ندادند. همین که بر تخت انشان نشست، پادشاه ماد به انشان لشکر کشید که می‌ترسم این پسر بر من بشورد. نبرد او با پادشاه ماد نه در خاک ماد که در قلمرو پارس رخ داد. سالنامه‌ی نبونید که نویسندگانی بابلی آن را نوشته‌اند، از شورش مادها بر پادشاه خود و پیوستن آن‌ها به کوروش بزرگ می‌گوید: «سپاه بر ایشتوویگو شورید و او را به اسارت گرفت و به کوروش تسلیم کرد.» هنوز نفس تازه نکرده بود، کرزوس و هم‌پیمانانش بر او تازیدند. 5. سالنامه‌ی نبونید، پادشاه ماد را متجاوز می‌داند. هرودوت کرزوس را متجاوز می‌داند. هرودوت و گزنوفون می‌گویند که فرمان‌روای بابل برای کوروش گرفتاری درست کردند. من برای نوشتن کتاب کوروش به منابع دست اول مراجعه کردم و آنچه دیدم این است که کوروش فرصت تجاوز پیدا نکرد چون دیگران به سرزمین ماد چشم طمع داشتند و گمان می‌کردند پس از برکناری پادشاه ماد و روی کارآمدن جوانی به ظاهر کم‌تجربه می‌توانند قلمرو ماد را میان خود تقسییم کنند. کرزوس برای جداکردن شمال‌غرب ماد که می‌شود شرق ترکیه و آذربایجان، پیشگام شد اما ناکام ماند.