بهمن گرامی، حضرت علی (علیه السلام) در زمان خلافتش که از خراسان تا مصر حکومت میکرد، با اینکه قدرت مطلق بود، اما خود را در برابر خدا ذره ای میپنداشت. شبانه (با لباس مبدل) برای فقرا طعام می‌برد و حاضر نبود که خود را معرفی کند. برخی از فقرا دشمن او هم بودند. وقتی مولا برای فقرا غذا میبرد آنان میگفتند: «ای مرد! خدا به تو پاداش خیر دهد! و خدا علی را لعنت کند که به فکر ما نیست!» اما مولا علی خودش را معرفی نمیکرد. نمیگفت که من علی هستم ! حاضر نبود چهره خودش را به فقرا نشان دهد.