مقاله درباره حق زرتشتیان در مجلس شورای اسلامی است. سؤال اینکه چرا ساسانیان به پیروان دیگر ادیان آسمانی اجازه مشارکت در تصمیمات حکومتی نمیدادند ؟ چرا زرتشتیها وقتی قدرت داشتند، چشم دیدن هیچ یک از پیروان ادیان آسمانی را نداشتند ؟ شما قبول دارید که منطق اسلام در برخورد با پیروان ادیان آسمانی، بهتر از منطق خشک زرتشتی در برخورد با دیگران است؟ یا قبول ندارید؟ اگر قبول ندارید نظرتان درباره اینکه زرتشتیان امروزه نماینده در مجلس دارند، و نماینده زرتشتیان در مجلس این حق را دارند که به مسئولین و حتی علمای اسلام انتقاد کنند، چیست؟