mamad afshar: {خدای بزرگ است اهورامزدا كه این جهان را آفرید، كه این زمین را آفرید، كه انسان را آفرید و شادی را برای انسان آفرید}. 'داریوش بزرگ' خرسندی از آن اوست، كه به دیگران خرسندی بخشد. دین زرتشتی كیش زندگانی است. دین كار، كوشش، كِشت، برداشت، داد و دهش است، كیش آشتی، دوستی، دین شادی و شادمانی است. البته آن شادی كه از آن همگان باشد، آن خرسندی و شادمانی كه دیگران در آن انباز باشند. در دین زرتشتی آدمی می‌باید در درازنای زندگانیش هرگز بی‌كار نباشد، هرگز زندگی را به تن‌پروری و سستی و بیكاری نگذراند و نانی بخورد كه از دسترنج خود او باشد. كس كه تخم می‌پاشد اشویی(راستی و درستی) می‌كارد و در گسترش آیین اهورامزدا می‌كوشد. ای اسپنتمان زرتشت! كس كه در كار كشت نیست و زمین را شخم نمی‌كند، به چنین كسی زمین تهدید می‌كند و گوید. ای كسی كه شخم نمی‌زنی! یقین بدان بر در بیگانگان برای خوراک خواهی ایستاد و از این آن پرسش خواهی‌كرد و پیوسته نیازمند بازمانده خوراک دیگران خواهی‌بود. دین زرتشتی بدینسان مردمان را به كار و كوشش فرا می‌خواند، ولی پس از این اندرزهای گهربار گوید: "كوشا و میانه رو باش و نانی بخور كه از راه نیک بهپاف آورده و با كار و كوشش خود یافته‌باشی و بهره‌ای از آن نان را برای خدا و نیكوكاران به كنار بنه این‌كار تو بهترین كردارنیک خواهد بود." در دین زرتشتی یكی از آیین‌(روش)هایی كه از دیرباز برپا می‌شد آیین گهنبار یا گاه انبارها است. این آیین چنین بود كه به هنگام برداشت هر فرآورده(محصولات کشاورزی) جشن‌هایی برپا شد و در آن بخشی از فرآورده را به تنگدستان و نیازمندان می‌بخشیدند. در گات‌ها و در اندیشه‌های راستین زرتشتی پایه انسانیت و اخلاق اندیشه‌نیك، گفتار‌نیك و كردارنیك است و جز این هیچ چیزی مایه دوگانگی آدم‌ها نمی‌شود. در دین زرتشتی آتش نماد گرمی و روشنایی و پاكی و پرستش سوی زرتشتیان است. آتش، آتش است و هیچ‌گونه دوگانگی بین آتش‌های جهان نیست. گات ها ، هات 53 بند 2 ایدون ، همه با اندیشه و گفتار و کردار بکوشید تا مزدا را خشنود سازید و هر یک انجام کار نیک را برای نیایش او برگزینید. کی گشتاسب، هواخواه زرتشت ، میدیوماه و فرشوشتر راه راست و دینی را اختیار کردند که از سوی اهورا به سوشیانت ( نجات دهنده بشر ) الهام و آشکار گردیده بود.