اشعار مذکور که سند قرار دادید و بیش از 80 درصدشونو لغات عربی تشکیل میداد به هیچ وجه متعلق به فردوسی نیست ! این اشعار که در متن اصلی شاهنامه نیستند و جز محلقات و هجویات هستند مربوط به دوران صفویان و افزوده به دست شیعیان است ! صفویان در ان دوران با هرگونه شعر و شاعری مبارزه میکردند و هرکس قصد سرودن شعر ملی داشت باید به هند میگریخت و حتی سبک هندی ازین دوران شروع شد ، این جماعت با افزودن این اشعار که هیچ تناسبی با متن اصلی شاهنامه ندارد قصد داشتند مانع از نابودی شاهنانه و شعر شوند ...این جمله معروف شیعه که میگوید : که من شهر علمم علی ام در است... را هم به عقاید فردوسی چسباندند که اینگونه قصد داشتند اورا رافضی جلوه دهند ... این که میگید منظور فردوسی از موبد و اتشکده ... چیز دیگری بوده یاوه ای بیش نیست ! مقالت بیشتر شبیه به یه شوخی بود کوچول