اگر بخایم سطحی نگاه کنیم باید بگیم باغبانی یک کار پر از خشونت هست. باغبان، قیچی و چاقو و... به دست میگیره، شاخه‌های آفت زده (که در حکم بچه های درخت هستند) رو قطه میکنه و با خشونت درون آتیش میندازه. از زاویه همین تفکر سطحی، همه پزشکان جراح افراد خشن و جنایتکار هستند. چون تیغ به دست میگیرند و بدن رو پاره میکنن و خون میریزن و آخرش هم با سوزن و نخ پوست رو سوراخ سوراخ میکنن. اما کسی که تفکر درست و منطقی داشته باشه میگه بلکه اینها خشونت هست اما باعث درمان هست. در اسلام هم خشونت از همین قِسم هست و قرار نیست کسی رو راضی کنیم. ما شاخه های آفت زده رو درون آتیش میندازیم هرچند یک عده سطحی نگر خوششون نیاد. قرار نیست وقت خودمون رو برای راضی کردن این افراد هدر بدیم. ما باغبانی هستیم که هم فکر داریم هم تیغ و قیچی داریم و قرار نیست به شاخه های آفت زده رحم کنیم و این عین محبت به باغ هست. درباره قصاص هم این حکم وقتی انجام میشه که ولیّ دم (یعنی صاحب خون) تقاضای قصاص داشته باشه. وقتی ولیّ دَم، گذشت میکنه، قصاص هم معنی نداره. وقتی پدر، یچه شو میکشه طبق حکم الله کار حرامی مرتکب شده و در آخرت نتیجه این جنایت را خواهد دید. اما قصاص نمیشه چون خودش ولیّ دَم هست. توضیح دادم لیکن قرار نیست دیگران رو راضی کنیم. هر کس که قلبش زنگار نگرفته باشه در مقابل حکم الله سر فرود میاره و حق بندگی رو به جا میاره. اما کسی که قلبش آلوده شدهباشه در برابر الله سرکشی میکنه و هزار بهونه میاره