سلام آرسام. ما منکر کشف و شهود نیستیم بلکه قائل به کاذب و صادق این مسئله ایم. و راه شناخت صادق از کاذب عقل است. (البته شریعت هم می‌تواند خط قرمز خوبی باشد برای جدا سازی این‌ها) اساسا تجربه و شهود چقدر معتبره؟ تفاوت توهم، جفنگیات و خیالات رو با شهود و بیان حقیقی رو چه چیزی مشخص میکند؟ آیا راهی برای تشخیص کشف حقیقی و دروغین وجود دارد؟ مگر می‌توان عقل را که تمییز میدهد را کنار گذاشت؟ ضمنا منظور از عقل، عقل عقلاء هست.