اولا با وجود این همه اسناد شیعه و سنی برای این ماجرا،‌ هیچ عاقل منصفی در صحت آن شک نخواهد کرد مگر سوفسطایی باشد و در همه چیز شک کند،‌ که در این صورت جز یک سری کلیات، چیزی از اسلام را نمیتواند قبول کند. ثانیا: طبق این آیه و روایات شأن نزول آن، در زمان امام علی علیه السلام فقط ایشان ولی و سرپرست و امام مسلمین هستند و همه اوامر و گفتارشان حجت است. بنابراین ایشان حق الهی دارد که بعد از خود امام تعیین نماید(جدای از اینکه اصلا عقلا رها کردن مردم بدون امام، کاری غیر حکیمانه است و جدای از روایات رسول خدا صلی الله علیه و آله که بعد ایشان 12 امام خواهند بود، پس قطعا بعد امام علی ع امامان دیگری خواهند بود.) بنابراین، اگر امامت علی ع ثابت شد،‌ گفتار ایشان حجت است پس اگر کسی را ایشان به عنوان امام بعدی معرفی کنند، باید قبول نمود. بعبارت دیگر ولایت سایر ائمه در واقع در طول ولایت امام علی ع است. و تعیین امام بعدی نیز یکی از مصادیق سرپرستی و ولایت بر مسلمین است که آنها را بعد خود، حیران وانگذارد.