سلام گرامی؛ 1- اختلاط نژادی عرب و ایرانیان به پیش از فتح ایران به دست سپاه عرب برمیگردد. 2- چندمیلیون مرد ایرانی کجا بودند که چند هزار عرب باپرهنه و بدون حتی سلاح معمولی آمدند و نوامیس ایرانیان را برداشتند و بردند؟ 3- سنت به کنیزی گرفتن زنان و حتی رابطه جنسی با کنیزان در ایران باستان هم بوده است. 4- در قرآن رابطه با کنیز شوهردار معنی ندارد. زنی که در جنگ اسیر شود و اگر جزو محاربین بوده باشد، این اسارتش در حکم طلاق از شوهر قبلی است و چون کافر، نجس العین است، بر زنش عده هم لازم نیست. اما کنیزی که شوهر دارد، شوهر دارد. دیگران نمیتوانند با او همبستر شوند. قرآن این حکم (رابطه با زنان اسیر در محاربه) را وضع نکرد. بلکه این قانون بین عرب بود. چاقوکشی بد است. اما وقتی دیگران بر شما چاقو میکشند شما هم میتوانید برای دفاع از خود یا قصاص این کار را انجام دهید. قرآن قانون کنیزگیری را ایجاد نکرد، بلکه چون دشمن این کار را علیه مسلمانان انجام میداد، مسلمانان هم مقابله به مثل میکردند. در بسیاری از جنگها هم پیامبر اجازه ندادند که زنان اسیر به کنیزی گرفته شوند. در بسیاری از مواقع پیامبر دستور آزادی زنان و کودکان و حتی مردان اسیر را صادر کردند (بستگی داشت دشمن چه جور شخصیتی داشت). کنیزگیری و برده گیری از سوی پیامبر فقط علیه کسانی اجرا میشد که متجاوز و وحشی بودند. و این بهترین کار ممکن بود. اگر آن زنان از قبیله وحشی صفتی مثل "هوازن" به کنیزی گرفته نمیشدند، خوب باید کشته میشدند. اما به کنیزی گرفته شدن آن زنان باعث شد که اولاً آن زنان کشته نشوند. و ثانیاً تحت تربیت اسلامی قرار بگیرند.