از این زاغساران بی آب و رنگ/نه هوش و نه دانش،نه نام و نه ننگ (حکیم فردوسی بزرگترین حماسه سرای تاریخ بشری) اعراب بسیار زشت بوده اند و از فرط زندگی بیابانی آفتاب سوخته گشته اند. و در طی لشکرکشیها و کنیز گیری ها نژاد اعراب بسیار بهتر شده و عرب امروز آن عرب ۱۴۰۰سال پیش نیست. این بیت حکیم اشاره ب تعجب ایرانیان از فرط دیدن صدهزار انسان کلاغ چهره است. البته بنده ایرانیان آن زمان را مستحق خواری و خفت توسط اعراب میدانم. امپراطوری پیر و معیوب و مذهبی ساسانیان ایرانیان را ب خفت و خواری برد. متاسفانه حکومت مذهبی امکان تغییر ندارد مگر با نیروی خارجی. مانند عباسیان ک توسط مغولان ساقط شدند یا صفویان ک توسط افغانها و ساسانیان مذهبی توسط اعراب. متاسفانه اقتدار و اتحاد اعراب با ضعف ایرانیان همراه بود وگرنه صد سال پیش از سقوط ساسانیان قیس کهامه با ۱۰۰هزار سرباز عرب و منجنیق و ادوات و سلاح های عالی به ایران حمله کرد و شاپور ساسانی ۷۰هزار از اعراب را در جنگ کشت. شکست امپراطوری ساسانی از اعراب ،مثل مبارزه یه جوون عرب با یه پیرمرد مریض و درحال مرگ ایرانیه. همین اعراب ۱۰۰سال بعد با یه هجوم ابومسلم خراسانی ب سادگی شکست خوردن و این راه ورسم تاریخه. درست مث فوتبال میمونه. هر بار یه تیم قهرمان جهان میشه. و هیچ تیمی همیشه قهرمان نیست. منتها قهرمان ی اعراب ب قیمت نابودی تمامی زیرساختها و باغها و آبادیهای ایران تموم شد