راه نقد باز نیست زیرا برای سلمان رشدی فتوای مرگ صادر شد. الله پرستان زمانی راه نقد را باز میکنند که راهی برای کشتن دیگران نداشته باشند یا آنکه خودشان مثل مسلمانان میانمار زیر فشار باشند. وقتی که برای قرآن و اسلام از جیب ملت ایران و غیره هزینه میشود باید هم توان بررسی منابع اسلامی داشته باشند ولی منابع زرتشتی 1400 است که فقط اندک شماری بر روی آن کار کرده اند و اکنون هیچ هزینه ای از طرف ایران برایش نمیشود. نه حوزه های علمیه و تولید طلبه و آخوند و مجتهد دارد نه منابع عظیم مالی برای چاپ کتاب و بررسی های گسترده دانشگاهی و مساجد و غیره. گذشته از این ها امثال علی لاریجانی در زمان ریاست صدا و سیما که رئیس رسانه همگانی ملت ایران بوده است وقتی که جلسه قرآن گفته است ایرانیان پیش از اسلام وحشی بوده اند و تمدن نداشتند و ناصر پورپیرار را تغذیه معنوی و حتی مالی میکند تا اراجیف کتاب 12 قرن سکوت را چاپ کند و به انتشارات طوس اجازه نمیدهد که کتاب یونانیان و بربرهای امیرمهدی بدیع چاپ گردد دیگر چه توقعی میتوان داشت؟ تازه اینها اندک از هزاران بود که آشکار شده. مثلا در همان زمان دستور داده شد نامهای اصیل ایرانی در فیلمها و سریالهای ایرانی بر روی ضددین ها و دزدان و قاچاقچیان و جنایتکاران گذاشته شود و هر چه شخصیت خوب و مذهبی است نامهای مذهبی عربی بخصوص نام نظام طبقاتی امامان از علی تا مهدی را داشته باشد. هنوز هم این روند ادامه دارد!