این نوشتار به درخواست یکی از دوستان ارائه می‌شود. سخنی صحیح و تخسین‌برانگیز از استاد غیاث‌آبادی: در این نشریه -نسخه مردادماه نشریه «نامه ماه» از کانون اروپایی برای آموزش جهان‌بینی زرتشت» در بروکسل- با همین شیوه متکلمان، پاسخ پرسش‌های خوانندگان داده شده است و برای نمونه در پاسخ کسی که از ازدواج با محارم یا نزدیکان پرسیده است (ص ۸)، ضمن اینکه پاسخی مفصل و نادرست و بی‌ربط با پرسش در مورد اینکه فیلسوفان یونان و روم همگی خود را شاگرد زرتشت می‌دانسته‌اند، گفته شده: «تاریخ ایرانیان را بیشتر سه دشمن اصلی فرهنگ ایران یعنی یونانیان، مسیحیان و مسلمانان نوشته‌اند. بنابر این، اینها تا توانسته‌اند تاریخ را تحریف کرده‌اند. اکنون دوران آن رسیده که ایرانیان آگاه شده و تاریخ خود را خود بنویسند. به کسی اجازه ندهید هر یاوه‌ای را که از کتاب‌های مبلغین یونانی و مسیحی کپی کرده، به نام تاریخ به خورد ایرانیان بدهند تا ایرانیان را با فریب و از خود بیگانه کردن در بیچارگی نگه دارند». نگارنده این متن شگفت‌انگیز که همه چیز را به گردن دشمنان بدجنس انداخته و بدون استثنا حکم دشمن ایران بودن مسیحیان و مسلمانان را صادر کرده است، در عین‌حال نگفته که چرا این ایرانیان راستین (که گویا از نظر ایشان تنها زرتشتیان هستند) در طول زمانی هزار و چند صد ساله، تاریخ راستین خود را ننوشته‌اند و حتی مجبورند برای آگاهی از مندرجات کتاب مقدس دینی خود هم به نوشته‌های همان دشمنان فرهنگ ایران روی بیاورند. بی‌گمان ایشان خود بهتر از همگان می‌داند که منابع و آثار مکتوب در زمینه ازدواج با محارم در عصر ساسانی، نه در آثار این دشمنان بدخواه، که در متونی زرتشتی همچو دینکرد، ماتیکان هزار دادستان، روایت پهلوی، ارداویرافنامه و بسیاری دیگر به صراحت و روشنی وجود دارند و گزارشی نیز که قبلاّ به آن پرداخته بودم، به تمامی متکی بر همین اسناد بود و نه بر پایه گزارش‌های غیر زرتشتی که اتفاقاّ بسیار اندک هستند. از مجموع عبارت بالا و جمله: «به کسی اجازه ندهید هر یاوه‌ای را به خورد ایرانیان دهد»، آشکارا چنین بر می‌آید که «ایرانی بودن» معادل است با «زرتشتی بودن» و «یاوه» عبارت است از هر اندیشه‌ای که مخالف نظر ایشان باشد و «به کسی اجازه ندهید» نشان‌دهنده این است که صاحبان چنین اندیشه «راستی‌جویانه‌ای» اگر همانند موبدان عصر ساسانی به قدرت دست پیدا کنند، چگونه بساط خوفناک سانسور و سرکوبی‌های انجام شده توسط موبدان ساسانی را همانگونه که موبد کرتیر در سنگ‌نبشته‌ مشهورش در نقش رستم به صراحت باز آورده است، تکرار می‌کنند. آن نگارنده توضیح نداده است که مؤمنان خواننده فرمان تهدید‌آمیز ایشان چگونه باید «اجازه ندهند» و برای «اجازه ندادن» مشخصاً باید چه شیوه‌ای را در پیش بگیرند؟