پس از ورود مسلمانان به ایران شاهد شورشهایی در برخی نقاط هستیم. زرتشتیان ادعا می کنند این شورشها بخاطر این بوده که مسلمانها به زور می خواستند اسلام را تحمیل کنند اما ایرانیها برای نپذیرفتن اسلام، دست به شورش می زدند. ایران شناس برجسته ریچارد نلسون فرای بر این باور است که این شورش ها حتی برضد حکومت نیز نبوده، بلکه بیشتر برضد بی عدالتی های حاکمان محلی بوده نه اصل حکومت. او می نویسد: «از نظر دینی چندان ایستادگی در ایران عرضه نمی شد؛ بلکه پایداریها بیشتر ناشی از عوامل اقتصادی و اجتماعی بود. از آنجا که عربان غالبا امور مالیاتی و اداره دیوانهای محلی را در دست دهقانان بومی گذاشته بودند، بسیاری از شورشهای کوچک علیه حکومت اسلامی بیشتر جنبه دشمنی با درازدستان و بیدادگران بومی می یافت تا حکومت عرب. تصور کهن ریختن عربان از بیابان با یک دست به قرآن و دست دیگر شمشیر اینک کاملا منسوخ شده است. این چنین پدیده ای هرگز نبوده است و امروزه واقعیات آشکارتر شده اند.» (عصر زرین فرهنگ ایران، ص ۸۹ ـ ۹۰) شناسنامه کتاب: عصر زرین فرهنگ ایران، ریچارد نیلسون فرای، ترجمه مسعود رجب نیا، تهران، انتشارات سروش، چاپ دوم