اولا که تاریخ را تحریف نکنید ، پیامبر اکرم هیچ گاه سمتی به خالد ندادند و هیچگاه او را به فرماندهی لشکر اسلام نگماشتند ، اگر فرازهای تاریخی زیر را مطالعه نمایید خود به این مساله معترف می شوید خالد که بود و چه کرد ؟ خالدبن ولید از طایفه بنی مخروم از قبیله قریش بود. پدرش، ولید بن مغیره، از سرسخت ترین دشمنان اسلام و از نخستین کسانی بود که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم را مسخره کرد، و مادرش، لبابه صغری، دختر حارث بن حزن هلالی، خواهر میمونه و ام فضل ( همسر عباس ابن عبدالمطلب ) بود. خالد بن ولید یکی از اشراف قریش در جاهلیت بود که منصب القبه یعنی مسئولیت اسلحه خانه و مهمات جنگی، و نیز منصب طلیعه داری سپاه قریش را بر عهده داشت. وی یکی از فرماندهان مشرکان در جنگ احد و از عوامل شکست سپاه اسلام در آن جنگ بود. او که در تمامی جنگ های مشرکان علیه پیامبر اسلام شرکت داشت، پس از صلح حدیبیه به جمع مسلمانان پیوست و در غزوه فتح مکه و جنگ حنین شرکت کرد. وی در جنگ موته حضور داشت و پس از به شهادت رسیدن سه فرمانده آن نبرد، جعفربن ابیطالب و زید ابن حارثه و عبدالله بن رواحه، از سوی سپاهیان و جنگجویان موته و نه از سوی پیامبر اکرم ، به فرماندهی برگزیده شد و با عقب نشینی، سپاهیان مسلمان را به مدینه بازگرداند. او در مدینه با واکنش های منفی مسلمانان مواجه شد. مردم مدینه از وی به عنوان فراری از جهاد یاد کردند و خاک بر سر و روی وی پاشیدند. ولی قلم پردازان اهل سنت از خالد بن ولید در این صحنه بسیار تجلیل نموده و از وی به عنوان «سیف اسلام» یاد کرده اند. خالد بن ولید در زمان پیامبر نزد قبیله جذیمه رفت تا آنان را به اسلام دعوت کند، ولی از آنجایی که بین قبیله جذیمه و قبیله خالد بن ولید (بنی مخزوم) دشمنی بود، کینه دیرینه قبیلگی، خالد را بر آن داشت که علی رغم مسلمان شدن جذیمیان، نسبت به آنان بدبین باشد و به آنها حمله کند. وی عده ای از مردم مسلمان جذیمه را کشت و اموالشان را به غارت برد. رسول خدا از رفتار خالد ابراز انزجار نمود و فرمود: «خداوندا من از رفتار خالد بیزارم.» آنگاه امام علی علیه السلام را جهت دلجویی و پرداخت دیه به کشتگان آن حادثه به میان قبیله جذیمه اعزام نمود. پس از رحلت رسول خدا، خالد بن ولید به حمایت از گردانندگان شورای سقیفه بنی ساعده برخاست و برای اقتدار حکومت ابوبکر تلاش فراوان کرد. وی در جنگ با مرتدین و در جنگ های مسلمانان بر ضد رومیان و ایرانیان از فرماندهان اصلی جنگ بود. از جمله مهمترین جنایات فجیع خالد بن ولید در عصر حکومت ابوبکر، قتل مالک ابن نویره به اتهام شرک و برقراری رابطه نامشروع با همسر وی است. . . این فرازها کاملا شهادت می دهند که خالد دشمن اسلام و مسلمین بود و پیامبر اکرم هیچگاه چنین شخصی را فرمانده لشکر اسلام نمی کنند . اما در مورد فرماندهی خالد در جنگ موته نیز باید گفت : خود رسول اکرم شخصا در آن نبرد حضور نداشتند و ماجرا از این قرار بود که پس از شهادت فرمانده منتخب رسول خدا یعنی جعفر بن ابیطالب ، زید ابن حارثه به میدان آمد و پرچم لشگر اسلام را به دست گرفت و جنگید تا به شهادت رسید. پس از او نیز عبدالله بن رواحه که سومین فرمانده منتخب پیامبر بود فرماندهی لشگر را بر عهده گرفت و جنگید تا شهید شد. پس از شهادت سومین فرمانده، طبق دستور پیامبر، خود سپاهیان ثابت بن اقرم را به فرماندهی انتخاب کردند ولی او نپذیرفت. لذا مسلمانان خالد ابن ولید را برگزیدند . نکته دیگر اینکه این ابوبکر بود که علی رغم مخالفتهای عمر ، خالد را فرمانده لشکر خود کرد .