سلام این به هیچ وجه صحیح نیست کجا "همۀ فقهای اسلام اتفاق دارند که مسافر می‌تواند در سفر روزه نگیرد"؟ آیت الله العظمی صادقی تهرانی فتوی به وجوب روزه در سفر دارند پس تمام "فقهای اسلام" نیست. بلکه فقط در سفر دارای حرج روزه مستحب، و در سفر دارای عسر روزه حرام است و در سفرهای کنونی که اصلا حرج و عسری نیست و یا خیلی کم است و اصلا همان زمان ها هم اگر شما دو سه روز در شهری دیگر میبودی باز هم نبود، لذا در این سفر ها واجب است بعد، با چه جرأت و اجازه ای " فمن تطوّع خیرا فهو خیر له " را به " و هر کس بیش از یک مسکین اطعام کند برای او بهتر است" معنا کرده اید؟ کجای این عبارت از مسکین و اطعام و... حرف به میان آمده؟ ترجمه ی آیه "هر کس خیری را به طاقت فرسایی بجا آورد برای او بهتر است" می باشد که شما برای ترجمه کاربردی باید این جمله را می گذاشتید "و هر کس به طاقت فرسایی روزه را تحمل کند، همان برای او بهتر است" نه این که فقط معنا را به اطعام برگردانید بلکه معنا به هر سه مورد سفر در مریضی و سفر و روزه طاقت فرسا برمیگردد ممنون برای اطلاع بیشتر رجوع کنید به کتاب روزه و نماز مسافران از آیت الله العظمی صادقی تهرانی در: Http://www.sadeghi-tehrani.mihanblog.com