سلام. اول اینکه از بابت اعتبار به مباحثه دوستانه و محترمانه تشکر می کنم. دوم اینکه معتقد هستم برخی انتقادها در واقع همان قواعد کلی هستند که بر هر گرایشی حکومت می کند شاید بهتر است ما شیعیان نیز به بازنگری در اعتبار احادیث و روایاتی که در منابر گفته می شود اقدام کنیم یا حداقل از راوی آن بپرسیم که : از کجا می دانید که این حدیث درست است؟ یادمان باشد که در منابع استنباط فقه؛ حدیث ظنی الصدور است پس بنا به هدف دین که اتحاد و یکپارچه گی است و اینکه معقول به مسائل بنگریم؛ قرار بگذاریم در هر مورد تردید موضوع اختلافی را کنار گذاشته به رفاقت بپردازیم. حقیقتا اگر ما شیعیان قبول داریم که پیامبر عالم به غیب و حقیقت بوده ناچاریم قبول کنیم که عالم به کنه شخصیت افراد اطرافش نیز بوده است و اگر قبول داریم که پیامبر معصوم از گناه بوده یعنی قبول داریم که با بدها همنشینی نمی کرده است و از دروغ و سیاست بازی نیز پرهیز داشته حال چگونه می توانیم قرن ها بر سر این بحث بگذاریم که فلان صحابی پیامبر بد بوده و بر اساس آن احترام را کنار گذاشته دست به توهین بزنیم؟!