محمد فاتح .... برات توضیح دادم ولی تو اصلا قبول نمیکنی چون نمیخوای بفهمی .... اوستا 3700 سال پیش بدست زرتشت در یک محیط عشیره ایی سروده شد(مزدیسنا و حکومت سید جلال الدین اشتیانی) (زمانی که ارایی ها تازه به ایران اومده بودند و هنوز حکومت های ساده یا زندگی عشیره ایی و روستایی داشتند)و عاری از هرگونه خرافاتو افسانه بود(زرتشت در گاتها از ضد افسانه بودن دینش سخن گفته فقط نامی از جمشید اورده و اون رو لعنت کرده ) یعنی در اوستایی که زرتشت نوشته بود هیچ کدوم از افسانه ها نبود ..... افسانه های جمشید و کیخسرو و .... مربوط به ان زمان و شاید هم قدیمیتره .یشت ها بعد از دوره ی هخامنشیان و در دوره ی اواخر اشکانیان سروده شد(زبان نوشتن گاتها و یشت ها باهم بکلی فرق داره و اون افسانه ها در ان گنجانده شد)... و این ادم ها هیچ کدوم وجود خارجی ندارند بلکه هرکدوم نماد یک چیز یا دوره ایی هساتند(کیومرث مربوط به دوره ی ابزار سازی و جمشید مربوط به دوره شهر نشینی و پیشرفت تمدن و.....) در یشت ها کلیاتی از این ادم نقل شده که این نشان دهنده ی اینه که این افسانه کامل نبوده و مردم فقط کلیاتیو از این ادم میدونستند(مثلا اسمش اسم پدرش و مادرش و اینکه افراسیاب و کشته و شاه جهانگیری بوده) و شاهنامه هم فقط از این کلیات استفاده کرده و داستان و سروده که در بیشتر جاها حتی با روایات پهلوی در تضاده ..... بعد بنا بر دلایلی که رو کردم شخصیت و داستان کوروش در زندگی کیخسرو حلول کرده و داستان شاهنامه شکل گرفته چون شاهنامه پادشاهان مادی و هخامنشی و افسانه هارو باهم ترکیب کرده یک چیز کاملا مشخصیه من نمیدونم چطور متوجه نمیشی