بابیان و بهائیان برای حق جلوه دادن خود و نفوذ در اذهان مردم، از چند آیه قرآن سوءاستفاده نموده اند و برای فریب عوام بی خبر، طبق خواسته خود این آیات را معنی و تفسیر نموده اند. كه این كار بر اهل علم پوشیده نماند و جوابهای قانع كننده ای به آنها دادند. اما در این فصل به آن چند آیه اشاره می كنیم و معنی صحیح آنها را بیان می كنیم.

عزیزالله سلیمانی اردكانی (از مروجین بهائی) در كتاب مصابیح هدایت خود جلد 2 صفحه 407 از قول ناطق اردستانی (مبلغ بهائی) نقل می كند كه بواسطه آیه 51 از سوره فرقان شبهه خاتمیت از او زدوده شد. و آیه را اینگونه بیان می كند «و لو شئنا لبعثنا من كل قریة من نذیر»
در جواب باید گفت اولا آیه چنین است.
«لو شئنا لبعثنا فی كل قریة نذیرا» اگر ما خواسته بودیم در هر قریه ای پیغمبری را برمی انگیختیم تا آنها را از عواقب گناه بترساند.  و در آیه من كل وجود ندارد بلكه فی كل می باشد.
و ثانیا كلمه «لو» مربوط به زمان گذشته بوده و در اموری كه محقق نمی شود استعمال می شود و بر فرض هم كه مربوط به آینده باشد. توانایی خدا بر بعثت پیامبران دلیل بر وقوع آن نیست. زیرا او خودش پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم را آخرین پیامبر معرفی كرده است.
 

اما آیه دومی كه بابیان و بهائیان به آن استناد می كنند آیه 5 از سوره سجده است «یدبر الامر من السماء الی الارض ثم یعرج الیه فی یوم كان مقداره الف سنة مما تعدون» امور این جهان را از آسمان به سوی زمین تدبیر كند سپس در روزی كه مقدار آن هزار سال از سالهایی است كه شما می شمرید به سوی او بالا می رود. اما آیه ای كه ذكر شد آیه ای است كه موردنظر ابوالفضل گلپایگانی (یكی از مبلغین معروف بابیان و بهائیان) می باشد. او می گوید منظور از تدبیر امر، فرستادن شریعت اسلام است از آسمان به زمین به بواسیله وحی كه بر پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و مدت این وحی و الهامات كه به ائمه اطهار علیه السلام می شد 260 سال بود كه روز وفات امام حسن عسكری علیه السلام است. سپس شریعت هزار سال در روی زمین باقی می ماند و در روز 1260 هجری اسلام نسخ می شود (چنان كه علی محمد باب، در سال 1260 ادعای بابیت كرد)
در جواب این ادعا نیز باید گفت معنی صحیح آیه این است: «خدا است كه كارها را از آسمان تا به زمین تدبیر و تنظیم می كند، سپس در روزی كه به اندازه هزار سال از آنچه شما می شمرید، هست این تدبیر به سوی او بالا می رود.» پر واضح است كه با توجه به آیه قبلش «خدا است كه آن آسمان و زمین و آنچه در زیر آنهاست را در شش روز آفرید...» منظور از این تدبیر، تدبیر امور تكوینی و آفریدن و منظم كردن جهان خلقت است و هیچ گونه ربطی به دوران پیامبری پیغمبر اسلام و وقت نسخ آن ندارد.
گذشته از اینها آیه می گوید: برگشتن تدبیر (و برچیده شدن تدبیر و امور جهان طبیعت و دنیا) به سوی خدا در روزی (روز قیامت) خواهد بود كه طول آن هزار سال خواهد آمد
وانگهی با بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم تدبیر امور تشریع آغاز شد و هنگام مرگش پایان یافت بنابراین باید گلپایگانی مبدأ هزار سال را از آغاز یا انجام تدبیر امور تشریع بشمرد نه از هنگام وفات امام حسن عسكری علیه السلام.
مطلب دیگر اینكه چرا گلپایگانی مرگ امام حسن عسكری علیه السلام را پایان دانسته، مگر امام دوازدهم فرزند او، به اقرار خود باب در صحیفه عدلیه صفحه 40 و غیر او امام بعد از امام حسن عسكری علیه السلام نیست؟
وانگهی مگر خود میرزا علی محمد باب در صحیفه عدلیه اش كه در سالهای اولیه بعد از مراجعت از سفر حج تألیف كرده، در چندین مورد صراحتا خود را پیرو شریعت اسلام ندانسته و در صفحه 5 صراحتا نگفته: «شریعت مقدسه هم (یعنی اسلام) نسخ نخواهد شد.» این بود چند نمونه از استدلال های بابیان و بهائیان كه بحمد الله جواب داده شد.