پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آیا سر امام حسین (علیه السلام) بر سر نیزه قرآن خواند؟
یکی از وقایعی که مورد تمسخر وهابیون واقع شده است ،مساله قرآن خواندن سر امام حسین علیه السلام بر سر نیزه است،می گویند این خرافات و دروغ گویی ها چیست که به مردم می گوئید؟
اگر سر بریده حسین علیه السلام سر نیزه حرف می زد باید طرفداران حسین علیه السلام بر یزیدیان پیروز می شدند؟
از صحبت سر حسین علیه السلام  چه فایده ای حاصل شد ؟
پس دروغ است معجزه به این بزرگی محال است رخ دهد و مردم دمشق را دگرگون نکند؟

پاسخ:

نکته اول:

در این که سر امام حسین علیه السلام بر نیزه قرآن می خواند، در کتب مورد تایید وهابیون, به این مطلب تصریح شده است

أبو أحمد قال : سمعت محمد بن مهدي يحدث عن عبد الله بن داهر الرازي عن أبيه عن الأعمش : عن المنهال بن عمرو قال : رأيت رأس الحسين بن علي على الرمح و هو يتلو هذه الآية :
أم حسبت أن أصحاب الكهف والرقيم كانوا من آياتنا عجبا (کهف آیه 9)
فقال رجل من عرض الناس : رأسك يا ابن رسول الله أعجب؟ (1)

منهال بن عمرو می گوید سر امام حسین را بر نیزه دیدم که این آیه را تلاوت می کرد:
آیا گمان کردى اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟
در این هنگام کسی گفت: اى پسر رسول خدا! ماجراى سر تو بسیار شگفت انگیزتر و عجیب تر (از ماجراى اصحاب کهف و رقیم) است!»

با وجود این مدارک در این شکی نیست که سر مبارک آن حضرت بر بالای نیزه قرآن خواند

نکته دوم:

حالا چرا سر امام حسین علیه السلام این آیه را تلاوت کرد (آیا گمان کردى اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟ )

آیت الله مکارم شیرازی در پاسخ به این سوال می فرمایند:

همانطور که می دانیم اصحاب كهف  و رقیم جمعى از جوانان خداجو بودند كه در عصر زمامدارى‏ پادشاه ظالم و كافرى به نام «دقيانوس» مى ‏زيستند و براى حفظ عقيده خود و مبارزه با طاغوت عصر خويش، به غارى از كوه پناه بردند که در آن غار 309 سال در خواب بودند(سوره کهف آیه 11)خواندن اين آيات توسط سر مبارك آن حضرت، مى ‏تواند اشاره به اين نكته نيز باشد كه امام حسين عليه السلام نيز در آن عصر ظلمت‏ خيز و تاريك، راه هجرت و مبارزه را در پيش گرفت و البته مبارزه و قيام امام حسين عليه السلام كجا و هجرت اصحاب كهف كجا! (2)
بله انصافا به گواه تاریخ آن روز عصری ظلمانی و تاریک بود.

در تاریخ می خوانیم که:
در عصر حکومت بنى اميّه مخصوصاً يزيد منکرات همه جا را فرا گرفته بود، حتّى مرکز حکومت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله)، مدينه منوّره، آلوده انواع منکرات و محرّمات شده بود(3)

شاعر عرب در این زمینه می گوید:

اذَا کَانَ رَبُّ الْبَيْتِ بِالدَّفِّ مُولِعاً *** فَشِيمَةُ اَهْلِ الْبَيْتِ کُلُّهُمُ الرَّقْص(4)
«هنگامى که رييس خانواده علاقه شديد به نوازندگى داشته باشد، تمام اهل خانه به رقص و پايکوبى مى پردازند»

در تاریخ یعقوبی وارد شده که:
يزيد علاوه بر فسق، فردي ظالم و جنايتكار بود. او در مدت سه سال سلطنت خود، دست به بزرگترين و خون بارترين جنايات تاريخ زد، به طوري كه در سال اول حكومت خود امام حسين ـ عليه السلام ـ فرزند زهرا ـ عليها سلام ـ را با قساوت هر چه تمام‌تر به شهات رسانيد و در سال دوم، مردم مدينه را به خاك و خون كشيد و طبق دستور يزيد سه روز اموال شهر براي سپاهيان شام حلال شمرده شد. در اين ميان علاوه بر كشته شدن عده زيادي از مردم، به بسياري از زنان نيز تجاوز شد(5)

نکته سوم:

قرآن خواندن سر مقدّس امام حسین(علیه السلام) از معجزات روشن آن حضرت به شمار مى رود، ولى در اینکه آیا همگان چنین امرى را شنیده باشند و یا افراد خاصى از این معجزه با خبر شده باشند، جاى گفتگو دارد. ولى با توجه به اینکه شنیدن صداى قرآن از معجزاتى است که اگر براى همگان اتفاق مى افتاد، نقل همه مجالس مى شد و اى بسا سبب شورش و قیام مى گردید و على القاعده این ماجراى مهم به طور گسترده در تاریخ ثبت مى شد، ولى از آنجا که چنین چیزى در کتابهاى تاریخ نیامده است، مى توان گفت، درک این حادثه و شنیدن صداى قرآن از سر مقدّس آن حضرت به افراد ویژه اى همچون زید بن ارقم ـ که از اصحاب رسول خدا(صلى الله علیه وآله)بود ، اختصاص دارد(6)

نکته چهارم:

اما قرآن خواندن آن سر مقدس چه پیامی برای ما دارد؟

پاسخ:
شاید یکی از پیام های آن این باشد که امام خواسته اند به همه بگویند که اگر سرم از تنم جدا بشود، سرم از قرآن جدا نمى‏ شود (7)

پی نوشت ها:

[1]مناقب الإمام أمير المؤمنين (علیه السلام) ، محمد بن سليمان الكوفي ، ج 2 - ص 267 - الثاقب في المناقب ، ابن حمزة الطوسي ، ص 333- الخرائج والجرائح ، قطب الدين الراوندي ، ج 2 ، ص 577- تاريخ مدينة دمشق ، ابن عساكر ، ج 22 ، ص 117 ، 118

[2]خلاصه ای از کتاب عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها، ص: 586

[3]مروج الذهب، ج 3، ص 67

[4]التحفة السنيّة، ص 79; اضواء على الصحيحين، ص 286، و الانتصار للعاملى، ج 6، ص 480

[5]تاريخ يعقوبي، بيروت، مؤسسة الاعلمي للمطبوعات، ج 2، ص 250، انساب الاشراف، ج 4، ص 37.

[6]خلاصه ای از کتاب عاشورا ريشه‏ ها، انگيزه ‏ها، رويدادها، پيامدها، ص: 586 مولف آیت الله مکارم

[7]برنامه درسهايى از قرآن سال 81، حقوق‏ پيامبر و اهل بيت‏2، ص: 8