پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_چنانکه بر همگان واضح و مشهود است معاویه ،که یکی از دشمنان سرسخت امیرالمومنین (علیه السلام) می‌باشد،از سوی اهل سنت، ملقب به «خال المومنین» گشته است. و این در حالی است که هیچ‌گونه فضیلت و کرامتی برای وی از ناحیه بزرگان اهل سنت، و در کتب جامع ایشان ذکر نشده است. ما در این مقال به ذکر مواردی از اعتراف بزرگان اهل سنت، پیرامون شخصیت معاویه که در کتب خودشان آورده شده، برای درجریان قرار گرفته شدن افکار عمومی اشاره می‌کنیم:

1. در حالی که بخاری در صحیح خود، یک باب کامل (باب 28 از کتاب فضائل) را به معاویه اختصاص داده، اما چون فضیلتی برای او پیدا نکرده نام آن را « باب ذکر معاویه » گذاشته و در آن فقط سه روایت آورده که: الف. او صحابی بوده ب. فقیه بوده ج. پیامبر از نماز خواندن پس از نماز عصر نهی نموده  که سخنان «عینی» صاحب یکی از شروح صحیح بخاری در آن باره خواندنی است: من حیث انّ فیه ذکر معاویه، و لا یدلّ هذا علی فضیلته. فان قلت: قد ورد فی فضیلته احادیث کثیره. قلت: نعم، و لکن لیس فیها حدیث یصحّ من طریق الاسناد نصّ علیه اسحاق بن راهویه والنّسایی و غیرهما، فلذالک قال: باب ذکر معاویه، و لم یقل: فضیله و لا منقبه. « در این باب از کتاب بخاری سخن درباره معاویه است در حالی که هیج فضیلتی برای معاویه وجود ندارد. اگر کسی بگوید: در فضیلت معاویه روایات فراوانی وارد شده، در پاسخ می‌گوییم: بله، روایات فراوانی وارد شده، اما در هیج‌یک از آن‌ها حتی یک روایت با سند صحیح وجود ندارد. اسحاق بن راهویه، نسایی و دیگران بر این مطلب تصریح نموده‌اند و به همین جهت بخاری گفته: «باب ذکر معاویه» و نگفته: « باب فضیلت معاویه» و یا نگفته: «باب منقبت معاویه»[1]

2. ابن تیمیه در تصریحی آشکار بر فضیلت سازی برای معاویه اعتراف نموده و بیان می‌دارد: قد روی فی فضائل معاویه احادیث کثیره و صنّف فی ذلک مصنّفات و اهل العلم بالحدیث لا یصحّحون لا هذا و لا هذا. «در فضیلمت معاویه احادیث فراوان و کتاب‌های مستقل نوشته شده که اهل دانش حدیث، هیچ‌یک از آن‌ها را صحیح نمی‌دانند.[2]

وی در جایی دیگر می‌گوید: طائفه وضعوا لمعاویه فضائل ورووا احادیث عن النّبی (صلی الله علیه و آله و سلم) فی ذلک کلها کذب. « گروهی برای معاویه فضایلی تراشیده و آن‌ها را به نقل از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت کرده‌اند که همه آن‌ها کذب و دروغ است.»[3]

شوکانی از علماء بزرگ اهل سنت و مورد قبول وهابیت می‌گوید: لا یصح فی فضل معاویه حدیث. « در فضیلت معاویه هیچ حدیث صحیحی وجود ندارد.»[4] 

و همین سخن را سیوطی نیز به نقل از یکی از اصحاب علمای مورد وثوق خویش نقل می‌کند: لا یصح فی فضل معاویه حدیث. «در فضیلت معاویه هیچ حدیث صحیحی وجود ندارد.[5]

بنابراین ما که فضیلت و برتری برای عنوان دادن به معاویه چنانچه ذکر شد حتی در کتب اهل سنت پیرا نکردیم که مورد اتفاق علماء خودشان باشد، اگر در این خصوص جوابی بدهند، می‌شنویم.

منابع:

[1]. عمده القاری شرح صحیح البخاری, ج 16, ص 249, بدر الدین محمود بن احمد العینی (855 ه)
[2]. منهاج السنه النبویه, ج 7, ص 371, احمد عبدالحلیم ابن تیمیه الحرانی الحنبلی )728 ه)
[3]. منهاج السنه النبویه, ج 4, ص 400, احمد بن عبدالحلیم بن تیمیه الحرانی (728 ه)
[4]. الفوائد المجموعه فی الاحادیث الموضوعه, ج 1, ص 407, ح 155, محمد بن علی بن محمد الشوکانی (1250 ه)
[5]. الالی المصنوعه فی الاحادیث الموضوعه, ج 1, ص 388, جلال الدین السیوطی (911 ه)