پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از وقتی که شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی، گسترش پیدا کرده، متأسفانه شاهد اقداماتِ برخی از موبدان زرتشتی و برخی دیگر از جوانان زرتشتی و نوزرتشتی هستیم که در توهین به اسلام و ناسزاگویی به پیامبر اسلام، از هم سبقت می‌گیرند. این افراد، با سخنان غیرمنصفانه و غرض‌وَرزی و لجبازی، سبب بروز اختلافات و شکاف بیشتر در جامعه می‌شوند. از همین روی، چاره‌ای نداریم جز اینکه دست به قلم بُرده واز عقائد خود دفاع کنیم. اگر توهین‌ها و سخنان غیرمنصفانه اینان نبود، ما نیز هیچ گاه کاری به کار آنان نداشتیم. اما چه می‌توان کرد وقتی که این افراد، پل‌های پشت سرشان را خراب کرده‌اند. این جماعت، در حالی لب به افترا باز می‌کنند که در منابع تاریخی و مذهبیِ خود، انواع و اقسام مسائل حیرت انگیز را یدک می‌کشند. برای نمونه:

دکتر تورج دریایی (استاد دانشگاه و مدیر مرکز مطالعات ایرانی دانشگاه کالیفرنیا) از اساتید نامدار تاریخ ایران، می‌نویسد که مصرف مواد مخدرِ بنگ (حشیش) در دین زرتشتی کردار نیک شمرده می‌شد. استعمال مواد مخدر یکی از نشانه‌های اَهلَو بودنِ انسانِ زرتشتی شمرده می‌شد. اَهلَو یا اَشَوَن یعنی کسی که بر طبق تعالیم زرتشتی زندگی می‌کند و در دین زرتشتی، خالص و مؤمن است. حتی بسیاری از بزرگان زرتشتی، پس از استعمال بنگ (حشیش) متوجه حقانیت دین زرتشتی شده و به آن ایمان آوردند:

سند: دریایی، تورج و ملک‌زاده، سودابه، «چرا کرتیر فراموش شد؟» ایران نامه، سال 30، شماره 2، تابستان 1394، صص 280-287.

پی‌نوشت: امروزه اکثر هموطنان زرتشتی، اهل استعمال مواد مخدر نیستند.

مقاله مرتبط:

اوستا، بنگ و پرواز به سوی خردمندی