پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امروز، برخی جریانات از جمله سلطنت‌ طلبان (پادشاهی خواهان) مجاهدین خلق (منافقین) و برخی از ناسیونالیست‌ها و پان ایرانیست‌ها و... از پرچم شیر و خورشید به عنوان نماد خود استفاده می‌ کنند و حتی تابوت مُردگان خود را با پرچم شیر و خورشید می‌ پوشانند.

آنان اصرار دارند که این پرچم و این نماد، مظهر هویت ملی ایرانی است! و درباره آن، تفسیرهای ذوقی و توصیفاتی شاعرانه ارائه می‌ کنند که فاقد پشتوانه تاریخی است.

اگر به دیده دقت کنیم نگاه کنیم، در خواهیم یافت که اسناد و شواهد تاریخی گویای آن است که نماد "شیر و خورشید" ریشه غیر ایرانی دارد و حتی می‌ توان گفت ریشه‌ی آن، "ضدّ ایرانی" است! [البته طبق اندیشه و ادبیات اکثر باستانگریان]

در تخت جمشید، نقش‌نگاره‌ ای از یک پادشاه هخامنشی وجود دارد که با یک خنجر، شکم یک شیر را پاره کرده و خنجری دیگر را در سر او فرو کرده؛ آن را می‌ کُشد. جهانگردان و مسافرانی که در گذشته، از تخت جمشید دیدن کردند، نقاشی‌ هایی از این نقش نگاره‌ کشیده اند که به روشنی نشان می‌ دهد شاه هخامنشی در حال کشتن شیر است.

در واقع، شیر، در این تصویر، نماد دشمنان پارس است و این تصویر، به معنی پیروزی حکومت هخامنشی (پارس‌ها) بر دشمنان است.

 کسانی که پرچم "شیر و خورشید" را مقدس و مظهر هویت ایرانی می‌ دانند، باید به این پرسش پاسخ بدهند که چرا شاه هخامنشی، این بلا را بر سر شیر آورده است؟! اگر شیر نمادی پارسی است، پس چرا شاهنشاه، شکم او را پاره می‌ کند و دستور می‌ دهد که پیروزی خود بر آن را با افتخار روی سنگ‌ های سخت، حک کنند تا آیندگان آن را ببینند؟

فرض کنید کسی یک نقاشی نمادین از خود در حال بریدن سر امام حسین (علیه السلام) روی دیوار خانه‌ اش بچسباند. آیا چنین شخصی می‌ تواند ادعای مسلمانی کند؟ آیا می‌ توان این نقاشی را سند ایمان این شخص پنداشت؟ البته این مثال است و ما نمی‌ خواهیم کسی را با اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) مقایسه کنیم. ولی این نقش نگاره، نشان از آن دارد که شیر، در ادبیات هخامنشی، نمادی ضدّ پارسی و مظهر دشمنان پارس بوده است و لذا نماد "شیر و خورشید" را نمی‌ توان پارسی پنداشت.