متن کامل مقاله:

در قرآن و احادیث، هیچ گاه نام زرتشت به عنوان پیامبر نیامده است. بلکه در احادیث اهل بیت آمده که زرتشت پیامبر نبود. مدعی پیامبری بود. چنانکه امام صادق  (ع) درباره زرتشت فرمودند: «إِنَّ زَرْدُشْتَ أَتَاهُمْ بِزَمْزَمَةٍ وَ ادَّعَى النُّبُوَّةَ فَآمَنَ مِنْهُمْ قَوْمٌ وَ جَحَدَهُ قَوْمٌ فَأَخْرَجُوهُ فَأَكَلَتْهُ السِّبَاعُ فِي بَرِّيَّةٍ مِنَ الْأَرْضِ.[1]. همانا زرتشت، با زمزمه‌ای به سوی قومش رفت و ادعای پیامبری کرد. گروهی به او ایمان آورده و گروهی او را انکار کردند. پس او را از قوم بیرون کردند و حیوانات درنده او را در صحرا کشتند و این گونه خوراک درندگان شد». در حالیکه در عقائد ما، گوشت بدن پیامبران بر حیوانات درنده حرام است. یعنی اگر جسم یک پیامبر را در جایی رها کنیم، حیوانات درنده مطلقاً بدن آن پیامبر را نمی‌خورند. از سویی دیگر، امام رضا (ع) در گفتگو با موبد بزرگ زرتشتیان در مجلس مأمون، نه تنها پیامبری زرتشت را نپذیرفتند، بلکه رو به موبد فرمودند: «أَخْبِرْنِي عَنْ زَرْدُشْتَ الَّذِي تَزْعُمُ أَنَّهُ نَبِيٌّ...[2] به من خبر بده از زرتشت، که شما گمان می‌کنید پیامبر بوده...» امام فرمودند: شما موبدان زرتشتی، گمان می‌کنید که زرتشت پیامبر بوده است.
علامه مجلسی نیز نبوت زرتشت را انکار کرده و نوشتند که پیامبر واقعی قوم مجوس، شخص دیگری بود که زرتشت پس از او به میان مردم آمد و به دروغ ادعای پیامبری کرد.[3]
ابوریحان در کتاب مشهور خود «الآثار الباقیة عن القرون الخالیة» زرتشت را مدعی دروغین پیامبری نامید که برخی از مردم فریب او را خوردند.   او در فصل هشتم کتاب، با عنوان «گفتاری در تاریخ مدعیان دروغین پیامبری و امت‌هایی که فریب آنان را خوردند» پس از بودا و برخی دیگر، نام زرتشت را آورده و به صراحت او را متنبّی (مدعی دروغین پیامبری) و زرتشتیان را امّتی مخدوح  (فریب خورده) می‌نامد: w57.ir/90

پی‌نوشت:

[1]. احمد بن علی الطبرسى، الاحتجاج، مشهد: نشر مرتضى، 1403 ق. ج ‌2، ص 346.
[2]. احمد بن علی طبرسى، الاحتجاج، ج‌2، ص 424.
[3]. محمدباقر مجلسی، بيست و پنج رساله فارسى‌، قم: انتشارات كتابخانه آيت الله مرعشى نجفى، 1412 ق. ص 516.