پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب– از داستان‌سرائی‌های اهل حق، داستان یک ماهی بنام «قرقرة بن مرمره» است. برخی از پیروان فرقه اهل حق معتقد هستند که حضرت علی (علیه‌السلام) غلامی بنام «نُصیر» داشت که در یک مسافرت با امام علی (علیه‌السلام) به لب دریایی می‌رسند. امام علی (علیه‌السلام) به نصیر می‌گوید: برو کنار دریا و از یک ماهی راه را بپرس که نامش «قرقره» است. نصیر کنار دریا رفت و این سخن را بیان کرد و در این هنگام هزاران ماهی از دریا سر برآوردند و گفتند کدام قرقره را می‌خواهی، نصیر به امام علی (علیه‌السلام) مراجعه کرد و حضرت فرمودند: «قرقرة بن مرمرة بن کرکرة». نصیر به ماهیان مراجعه کرد و ماهی موردنظر را یافت، ماهی به او گفت کسی که بداند یک ماهی کور در ته دریاست، راه بلد است و او خداست  ولی تو او را نشناختی. نصیر به امام علی (علیه‌السلام) مراجعه کرد و گفت تو خدایی. امام (علیه‌السلام) تا هفت بار گردن او را زد و هر بار زنده کرد و نصیر همچنان ادعای خود را تکرار می‌کرد. عاقبت از آسمان ندایی آمد که همه مردم بنده من باشند و نصیر بنده تو. [آداب و ارکان یارسان، ص 57-53؛ شاهنامه حقیقت، صص 239-236] 

در پاسخ به چنین ادعایی از سوی برخی از اهل حق باید گفت: اولاً‍ً در هیچ منبعی از منابع اسلامی از غلامی به نام نصیر برای امام علی (علیه‌السلام) یاد نشده است. ثانیاً چنین داستانی یادآور عقاید غالیان را در اهل حق بروز می‌دهد. ثالثاً‍ً وجود چنین عقایدی ردیه‌ای بر «یارسانیزم» و جریان  ادعائی دین مستقل اهل حق است که مدعی هستند اهل حق دینی مستقل است. اگر اهل حق دینی مستقل باشد، چرا باید از امام علی (علیه السلام) اینگونه یاد کنند.   

پی‌نوشت:  
هاموش، آداب و ارکان یارسان، کرند غرب، 1386، صص 57-53  
جیحون‌آبادی، نعمت‌الله، حق الحقایق یا شاهنامه حقیقت (تاریخ منظوم بزرگان اهل حق) با مقدمه دکتر محمد مُکری، چاپ دوم، تهران، طهوری، 1361، صص 239-236