پایکاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در دوران هخامنشی، گاهشماری ایران شامل 4 فصل و 12 ماه بود. پس از اینکه هخامنشیان سرزمین بابِل (در عراق امروزی) را تصرف کردند، گاهشماری (یا همان تقویم) را از آنان آموختند. بعدها گاهشماری مصری‌ هم بر تقویم هخامنشی تأثیر گذاشت و آن را کامل‌تر کرد.[1] تقویم هخامنشی، از پاییز شروع می‌شد. یعنی ابتدای پاییز، آغاز سال جدید هخامنشی بود.[2]

در ادامه اسامی ماه‌های تقویم هخامنشی به همراه معانی آن‌ها ارائه می‌شود.[3]

پی‌نوشت:

[1]. مری بویس، زرتشتیان آداب و باورهای دینی آن‌ها، ترجمه ع.بهرامی، تهران: نشر ققنوس، 1391، ص 134،
Encyclopædia Iranica, Calendar: i. Pre-Islamic Calendars, Originally Published: December 15, 1990, Vol. IV, Fasc. 6-7, pp. 658-677
[2]. ابوالفضل نبئی، گاهشماری در تاریخ، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، مرکز تحقیق و توسعهٔ علوم انسانی، 1381، ص 103.
[3]. اسامی ماه‌ها و معانی آن‌ها:
شاهرخ رزمجو، خدایان ناشناخته در تقویم هخامنشی، مجله‌ی نامه ایران باستان، بهار و تابستان 1382، صص 18-25.
فرید قاسملو،  تقویم و تقویم‌نگاری. تهران: نشر کتاب مرجع، 1388، ص 43. ابوالفضل نبئی، گاهشماری در تاریخ، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، مرکز تحقیق و توسعهٔ علوم انسانی، 1381، صص 103-104.