این سخن نزد بسیاری مشهور است که در شاهنامه فردوسی، هیچ واژه‌ی عربی وجود ندارد. لیکن باید دید آیا چنین پنداری درست است؟
باید بگوییم: خیر، چنین نیست؛ در شاهنامه، واژگان عربی بسیاری وجود دارد. گذشته از اینکه حکیم ابوالقاسم فردوسی، اسم و رسم و لقبش، عربی است، و در ابتدای شاهنامه نیز به توحید و نبوتِ فخر عالم و آدم، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) گواهی می‌دهد. اما چند نکته:
- محمدعلی جمال‌زاده در مقاله‌ای، 865 واژه عربی را نام می‌برد که فردوسی در شاهنامه از آن‌ها استفاده کرده است. [جمال‌زاده، نشریه وحید، شماره 32، ص 675-682؛ شماره 30، ص 456-461]
- دکتر سجاد آیدنلو نیز در کتاب «فرهنگ‌واره لغات و ترکیبات عربی شاهنامه» موارد متعدد واژگان عربی و معرّب که در شاهنامه فردوسی به کار برده شده را فهرست کردند.
- دانشنامه ایرانیکا (بزرگترین، معتبرترین و جدیدترین دانشنامه ایران‌شناسی جهان که در دانشگاه کلمبیای امریکا تدوین شده است) نیز تأیید کرده که در شاهنامه، تعداد بسیار زیادی، کلمات عربی و معرّب وجود دارد. [Encyclopædia Iranica, ŠĀH-NĀMA v. ARABIC WORDS]

پی‌نوشت:
- جمال‌زاده، محمدعلی، کلمات عربی در شاهنامه فردوسی (صورت 865 کلمه لغت عربی در شاهنامه)، نشریه وحید، تهران، مرداد 1345، شماره 32 و شماره 30
- آیدنلو، سجاد، فرهنگ‌واره لغات و ترکیبات عربی شاهنامه، تهران: نشر سخن، 1396.
بنگرید به:
Encyclopædia Iranica, ŠĀH-NĀMA v. ARABIC WORDS, by John Perry, June 23, 2010,