پيرامون زبان پارسى
ابوریحان بیرونی، اندیشمند ایرانی در قرن 5-4 هِجری نوشت: «زبان عربی را بیش از پارسی دوست می‌دارم. اگر به زبان عربی مرا ناسزا بگویند، خوشتر دارم از اینکه به پارسی مرا ستایش کنند.
یکی از پرسش‌های عموم خوانندگان و علاقه‌مندان شاهنامه، این است که آیا فردوسی در نظم حماسه ملی ایران، از لغات و ترکیبات عربی نیز استفاده کرده است؟ در پاسخ باید گفت بله... واژگان عربی و معرّب بسیاری در شاهنامه به کار رفته است.
هیئت دولتِ جمهوری اسلامی ایران، در تاریخ ۱۳۹۵/۹/۱۷ تغییر واحد پولی کشور از ریال به تومان را تصویب کردند. پس از این مصوّبه، برخی از سایت‌های زرتشتی و باستانگرا، انتقاداتی به این تغییر واحد پول مطرح کردند که البته به انتقادات آن، انتقاداتِ بسیار وارد است! برای نمونه گفتند که ریال واژه‌ای ایرانی است! ولی تومان واژه‌ای مغولی! در پاسخ باید بگوییم که تومان صدها سال پیش از زبان مغولی وارد زبان فارسی شد و امروزه دیگر جزو کلمات فارسی شمرده می‌شود. اما ریال واژه‌ای اسپانیولی (یا پرتغالی) است که البته هیچگاه مقبول مردم ایران قرار نگرفت.
اگر در تاریخ به خوبی نگاه کنیم، و در شاهکارهای ادبی ایران سیر و سیاحت کنیم، درخواهیم‌یافت که بزرگترین مفاخر علمی و ادبی تاریخ این سرزمین، پر از کلمات عربی است. از آثار ابن‌سینا و ابوریحان بیرونی و خواجه‌نصیر طوسی گرفته تا آثار سعدی، مولوی، حافظ همگی سرشار از کلمات و عبارات عربی است. حتی فردوسی (که در شاهنامه از کلمات عربی نیز استفاده کرده است) اصل کتاب خود را در بحر متقارب (وزن فعولن فعولن فعولن فَعَل) سروده است.