پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در کتاب صحیح بخاری، حدیثی در فضائل حضرت علی (علیه السلام) نقل شده که حاکی از مقام و منزلت و جایگاه علی (علیه السلام) در نزد پیامبر و خداوند متعال است. نیاز به توضیح نیست که صحیح بخاری نزد کلیه‌ی اهل سنت و حتی وهابی‌ها از صحیح‌ترین کتب حدیثی است که آن را در مقام اعتبار پس از قرآن معتبر‌ترین کتاب می‌دانند.
محتوای این حدیث چنین است که بخاری نقل می‌کند در روز خیبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود من فردا پرچم را بدست کسی می‌دهم که در خیبر را بگشاید، او کسی است که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند. بخاری می‌گوید آن شب همه به این فکر بودند که فردا این پرچم در دست که خواهد بود، و هر کس می‌پنداشت که او‌‌ همان شخصی است که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده‌اند. اما فردا وقتی به نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) رفتند ایشان فرمودند علی (علیه السلام) کجاست گفتند از چشم درد رنج می‌برد حضرت برای بهبودی ایشان دعا کردند و چشم ایشان هم شفا یافت. سپس پرچم را به دست او دادند.[۱]
نکته‌ی مورد استناد ما در این حدیث عبارتی است که حاکی از دوست داشتن حضرت علی (علیه السلام) از جانب خدا و رسول ایشان است. اگر این کلام را کنار ادعای ابن تیمیه قرار دهیم که می‌گوید: اکثر صحابه‌ی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بغض علی (علیه السلام) را در دل داشتند [۲] چه نتیجه‌ای می‌توان گرفت. آیا می‌شود باور کرد که اکثر صحابه‌ی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت به کسی که خدا و رسولش او را دوست دارند، بغض و کینه داشته باشند؟ آیا این جز توهین به قاطبه‌ی صحابه و تابعین پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) است. و آیا نباید در کلام کسی که خود را پیرو سلف می‌داند و دیگران را متهم به بدعت می‌کند، بیشتر تامل کرد؟!

پی‌نوشت:
 [۱]. صحیح بخاری، بخاری، محمد بن اسماعیل، کتاب المغازی، باب غزوه خیبر، ح ۴۲۱۰، تحقیق محمد زهیر بن ناصر، دار طوق النجاه، چاپ اول ۱۴۲۲ق.
 [۲]. منهاج السنه، ابن تیمیه، ج۷، ص ۱۳۷، تحقیق محمد رشاد سالم، چاپ اول، ۱۴۰۶