پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در هر قوم، گروه، طایفه و ملتی انسان‌های خوب و بد وجود دارند. قوم کُرد نیز که در ناحیه‌ای وسیع از ایران و عراق و ترکیه و سوریه زندگی می‌کنند، از این امر مستثناء نیستند. اگر در تاریخ این قوم مطالعه کنیم، بسیاری از افراد صالح و باشرف را می‌بینیم که البته افرادی مزدور و بی‌شرف نیز در مقابل آنان وجود دارند.

کافی است در کانال‌ها و گروه‌های کردی در شبکه‌های اجتماعی گَشتی بزنیم. درخواهیم یافت که افرادی -اکثرا فریب‌خورده- مدام در این بوق می‌دمند که «ما کردها از نژاد پاک آریایی هستیم». یا «ما کردها از نسل قوم ماد هستیم» و از این قبیل پیام‌هایی که مصداق بارز چاخان کردن و هندوانه -بلکه کدو- زیر بغل جوانان گذاشتن است. پیام‌هایی که هدف آن تخدیر ذهن جوانان با افیون‌ِ فکری است. با این رفتارها در دیگران حس برتری و تفوّق ایجاد می‌کنند که هدف نهایی آن نیز تشکیل کشور واحد کردستان (Kurdistan) و تجزیه خاورمیانه (به ویژه تجزیه ایران) و تسلط بر جان و مال و ناموس مردم کُرد است. آنانی که از پشت پرده پان‌کردیسم و جریانات نوزرتشتی فعال در کردستان آگاهند، به خوبی می‌دانند که این پروژه از ریشه یک پروژه صهیونیستی است که اسناد و شواهد متعددی آن را اثبات و تأیید می‌کنند. هرچند ملت کُرد به ویژه در ایران اکثراً هوشیار و بیدارند. لیکن همان اقلیت مزدور و فریب‌خورده نیز باید بیدار شوند. لذا این نوشتار، به بخشی از پروژه بیداری و افشای پشت پرده‌ی نژادگرایی پان‌کردیسم می‌پردازد.

پرسش: آیا کردها بازماندگان قوم ماد و از نژاد پاک آریایی هستند ؟!

ابتدا باید بدانیم منظور از نژاد آریایی چیست؟ همان طور که پیشتر توضیح داده شد، امروزه در محافل علمی دنیا، چیزی به نام نژاد آریایی مطرح نیست. بلکه واژه آریایی برای تقسیم‌بندی‌های زبانی به کار برده می‌شود، نه امور نژادی. اگر امروز کسانی ادعا کنند که ما از نژاد آریایی هستیم، بیش از هر چیز به یک جوک و شاید یک سخن احمقانه شبیه باشد، تا یک امر واقعی. هر چند هویت قومی یک امر کاملا جبری است و هیچ کس با اختیار خود کُرد یا تُرک یا عرب نشد. بلکه همه این تقسیم‌بندی‌ها اموری جبری و غیراختیاری اند.[1]
همچنین با مطالعه تاریخ درمی‌یابیم که در منطقه کردستان، اقوام متعددی زندگی می‌کردند. بهتر است بگوییم منطقه کردستان، اصالتاً قلمرو اقوام غیرآریایی است. از عصر پارینه سنگی (مربوط به 40 هزار سال پبش) نیز آثاری در منطقه کردستان یافت شده است که نشانگر قدمت زندگی در این منطقه است (حتی پیش از زمانی که موضوعی با عنوان آریایی وجود داشته باشد).[2] از دیگر اقوام غیرآریایی که در غرب زاگرس زندگی می‌کردند، کاسی‌ها (Kassites) بودند که بعدها به مناطق دیگر از جمله نواحی داخلی ایران و حاشیه جنوبی دریای مازندران کوچیدند. این قوم از جهت علمی جزو اقوام غیرآریایی شمرده می‌شوند.[3] قوم دیگری که در منطقه کردستان زندگی می‌کردند، ماناها (Mannaeans) بودند. مرکز این قوم، شهر ایزیرتو (Izirtu) حوالی سقّز کنونی (در کردستان امروزی) بوده است.[4] جالب است که این قوم، زیر مجموعه اقوام هندواروپایی (آریایی) شمرده نمی‌شد.[5] همچنین گوتی‌ها (Guttians) نیز یک قوم غیرآریایی (ناآریا) بودند که در گستره وسیعی از زاگرس و شرق بین النهرین زندگی می‌کردند که مرکز اصلی جمعیت آنان در کردستان امروزی بود.[6] گوتی‌ها از لحاظ قومیتی و زبانی با ایلامیان قرابت داشتند. آنها دارای خط و تمدن بودند. حتی مشهور است که از اقوام سامی شمرده می‌شدند.[7] دارای قدرت و توان جنگندگی بالایی بوده و برای مدتی، گستره وسیعی از بین النهرین را در تسلط خود درآورده بودند.[8] روشن است که اقوم ریز و درشت دیگری نیز در منطقه کردستان زندگی می‌کردند. برای نمونه آشوری‌ها مدت‌ها این منطقه را تحت تصرف خود داشتند، یا حداقل به این مناطق لشکرکشی‌هایی داشتند. حتی در کردستان عراق (شرق و شمال کشور عراق) و کردستان ترکیه (جنوب ترکیه) از عصر باستان، اقوام متعددی چون آشوریان، سومریان، اورارتوها، هیتی‌ها، میتانی‌ها و... زندگی می‌کردند.

پرسش: پس تکلیف این اقوام چه شد؟!

می‌دانیم که این اقوام و گروه‌ها که همگی ناآریا (غیرآریایی) بودند، همگی دارای هنر، تمدن و نظام اجتماعی و سیاسی بودند. خوب اگر بگوییم که مردم امروز کردستان از نژاد خالص آریایی یا از نژاد پاک آریایی هستند، پس این سؤال پیش می‌آید که اقوام پیشین چه شدند؟!!
- یا همگی به صورت مطلق، کوچ کردند و خانه و کاشانه خود را رها کردند! که چنین چیزی در تاریخ ثبت نشده و دلیلی هم نداشته که چنین امری رخ دهد.
- یا همگی توسط آریاییان قتل عام شدند. چنانکه دیگر هیچ گروهی از گروه‌های پیشین باقی نماند و نسل آن اقوام به طور مطلق از روی زمین محو شد!!!
- یا اقوام پیشین با اقوام آریایی (به ویژه مادها) ترکیب شدند و مردم امروز کردستان ترکیبی از ماناها، گوتی‌ها، کاسی‌ها، مادها، آشوری‌ها، سومریان، اورارتوها، هیتی‌ها، میتانی‌ها و دیگر اقوام هستند. به نظر می‌رسد همین گزینه منطقی و عاقلانه باشد. البته با این مورد، دیگر مجالی برای آریایی‌گرایی و توهمات نژادی باقی نخواهد ماند.

پی‌نوشت:

[1]. بنگرید به: «توهم برتریِ نژادی!» و «نادرستی فرضیه‌های نژادی»
[2]. آموزگار، ژاله؛ حریریان، محمود؛ ملک شهمیرزادی، صادق؛ میرسعیدی، نادر (1388)، تاریخ ایران باستان (دوره چهارجلدی)، تهران، انتشارات سمت، ج1، ص 30-31.
[3]. بهزادی، رقیه (1382)، آریاها و ناآریاها در چشم انداز کهن تاریخ ایران، چاپ اول، تهران ، انتشارات طهوری، ص 25-26 ؛ بیات، عزیزالله (1369)، کلیات تاریخ و تمدن ایران پیش از اسلام، تهران، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، ص 14-15 ؛ گیرشمن، رومن (1388)، ایران از آغاز تا اسلام، ترجمه محمد معین، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ص 54-57.
[4]. بهزادی، همان، ص 21-22.
[5]. فرای، ریچارد نلسون (1373)، میراث باستانی ایران، ترجمه مسعود رجب نیا، چاپ سوم، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ص 44-45.
[6]. گیرشمن، همان، ص 31.
[7]. قديانى، عباس (1387)‏، فرهنگ جامع تاريخ ايران‏، چاپ ششم، تهران‏، انتشارات آرون‏، ج 2، ص 722-723.
[8]. کامرون، جورج (1365)، ایران در سپیده­دم تاریخ، ترجمه حسن انوشه، چاپ اول، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی،  ص 35 ؛ گیرشمن، همان، ص 44.