پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که پیروان وهابیت در مبحث فاطمیه به منظور تشکیک در شهادت حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (علیها السّلام)، به شیعه وارد می‌کنند، این شبهه می‌باشد که چرا حضرت علی (علیه السّلام) شیر خدا، فاتح خیبر، سکوت کرده و کوچک‌ترین اعتراضی ننموده؟ اگر این مطلب دروغ را بپذیریم، ایراد‌هایی بر حضرت علی (علیه السّلام) وارد می‌شود، از جمله این که ناموس هر شخص، خط قرمز او به حساب می‌آید؛ حضرت علی موظّف بود از همه مظلومان و مخصوصا از ناموس خود دفاع نماید. چرا او از همسر خود که دختر پیامبر بود دفاع ننمود؟ یا اینکه می‌گویند اگر واقعا چنین هجومی به خانه حضرت فاطمه (علیها السّلام) صورت گرفته، چرا امیرالمؤمنین، علی (علیه السّلام) دفاع نکرد؟ مگر نه این‌که او اسد الله الغالب و شجاع‌ترین فرد زمان خود بود؟ علی که شیر خدا و اسدالله الغالب بود و شمشیری دشمن‌شکن و دستی خیبر‌افکن داشت، که با یک دست درب قلعه خیبر را از جا بلند می‌کرد، چگونه طاقت آورد، تا همسرش را در مقابل چشمانش بزنند و او هیچ واکنشی از خود نشان ندهد.

در پاسخ می‌گوییم: وهابیت که شبهه بالا را مطرح نموده هر پاسخی به این سؤال ما داد، ما همان پاسخ را درباره شبهه آنها نسبت امیرمؤمنان (علیه السّلام) می‌دهیم. سؤال این است که شما در صحیح بخاری خود که پس از قرآن کریم صحیح‌ترین کتاب می‌دانید به حضرت ابراهیم (علیه السّلام) که جایگاه او نسبت به دیگر پیامبران الهی مقام بسیار بالایی است[1] بدترین و زشت‌ترین نسبت‌ها را داده‌اید که پیشاپیش از بازگو کردن کلماتی که در زیر می‌آید به درگاه خداوند سبحان، عذر تقصیر می‌بریم: «ابوهریره گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: حضرت ابراهیم (علیه السّلام) به همراه همسرش ساره به سرزمینی هجرت نمودند؛ پادشاه آن سرزمین ستمگر بود که به او خبر دادند یکی از زیبا‌ترین زنان، همراه ابراهیم (علیه السّلام) است. به همین‌روی، پادشاه از حضرت ابراهیم پرسید این زن که همراه توست کیست؟ حضرت ابراهیم فرمود: او خواهر من است! ابراهیم (علیه السّلام) نزد همسرش بازگشت و به او گفت: من به پادشاه گفته‌ام تو خواهر من هستی؛ تو نیز سخن مرا نزد پادشاه تکذیب نکن. به خدا سوگند روی زمین کسی جز من و تو، به خدا ایمان ندارد. پس از این بود که ابراهیم همسر خود را نزد پادشاه فرستاد. هنگامی که پادشاه، قصد همسر ابراهیم را کرد او از جا برخاست و وضو گرفت و به نماز و دعا مشغول شد و چنین گفت: بارالها! به تو و پیامبرت ایمان آورده و می‌خواهم دامنم به جز برای همسرم محفوظ بماند. خدایا کافران را بر من مسلط مساز!... .»[2]

حال خوانندگان قضاوت کنند کسانی که در صحیح‌ترین کتاب خود چنین نسبت‌های زشتی به یکی از بزرگ‌ترین پیامبران الهی داده؛ چه شده که با وجود بهترین و منطقی‌ترین تصمیماتی که امیرمؤمنان (علیه السّلام) در برابر متجاوزان گرفت چنین غیرت‌ورز شده و به آن حضرت اشکال کرده و توقع دست به شمشیر بردن دارند. شما در صحیح بخاری حضرت ابراهیم (علیه السّلام) را نسبت به ناموس و همسرش فردی سهل‌انگار و بی‌تفاوت معرفی نموده تا جایی که حاضر می‌شود همسر خود را به پادشاه یکی از مناطق تقدیم کند! حال، چگونه به خود جرئت می‌دهید با بهانه‌های واهی چنین توقعی از امیرمؤمنان (علیه السّلام) داشته باشید؟! ما بدون تردید این‌گونه روایات را از جمله اسرئیلیاتی می‌دانیم که از متون تورات تحریف شده توسط تازه مسلمانانی همچون ابوهریره و دیگران جعل شده و بعدها توسط بنی‌امیّه و دیگر دشمنان اهل‌بیت (علیه السّلام) وارد کتاب بخاری و دیگر کتاب‌های روایی شما شده است.

پی‌نوشت:

[1]. «وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا [مریم/41] و در این کتاب ابراهیم را یاد کن که او پیامبری راستگو بود.»؛ «وَ اتَّخَذَ اللّهُ إِبْراهیمَ خَلیلا [نساء/125] و خدا ابراهیم(ع) را به دوستیِ خود، انتخاب کرد»؛ «وَکَذلِکَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَکُوتَ ‌‌السَّماوَاتِ وَالْأَرْض [انعام/75] و اينگونه، فرمانروايي مطلق آسمان‌ها و زمين را به ابراهيم نمايانديم»؛ «مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ ۚ هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ [حج/78] از آیین پدرتان ابراهیم پیروی کنید».
[2]. «عن أبی هریرة قال: قال النّبیّ (صلی الله علیه و آله و سلم): هاجر إبراهیم (علیه السّلام) بسارة فدخل بها قریة فیها ملک من الملوک أو جبّار من الجبابرة فقیل دخل إبراهیم بامراة هی من أحسن النّساء فأرسل إلیه أن یا إبراهیم من هذا الّتی معک؟ قال: أختی. ثمّ رجع إلیها فقال لا تکذّبی حدیثی فإنّی أخبرتهم أنّک أختی والله إن علی الأرض مؤمن غیری و غیرک فأرسل بها إلیه فقام إلیها فقامت توضّأ و تصلّی فقالت اللهم إن کنت آمنت بک و برسولک و أحصنت فرجی إلا علی زوجی فلا تسلّط علیّ الکافر... .» صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 2، ص 772.