پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کتاب مقدس معجزات زیادی را برای انبیای الهی شمرده‌است؛ اما برخی از معجزات پیامبران که در کتاب مقدس برشمرده شده است، نه‌تنها فضیلتی برای آورنده‌ی آن محسوب نشده بلکه چهره‌ی بدی را از خود در میان انسان‌ها و شنوندگان آن ماجرا به یادگار خواهد گذاشت. یکی از این نوع معجزات، معجزه‌ی خشکاندن درخت انجیر توسط عیسی مسیح است.

به نقل از کتاب مقدس مسیحیان، داستان ازاین‌قرار است که روزی عیسی مسیح به همراه پیروانش از راهی می‌گذشت، در اثنای این حرکت گرسنگی بر عیسی مسیح عارض شده و وی از دور متوجه درختی می‌شوند. مسیح به سمت درخت برای تناول از میوه‌ی آن جهت رفع گرسنگی‌اش حرکت می‌کند؛ هنگامی‌که به آن درخت می‌رسد متوجه می‌شود که درخت انجیر است و چون به‌صراحت کتاب مقدس فصل انجیر نبوده و همین دلیل میوه‌ای هم بر روی آن موجود نبوده است. عیسی مسیح از دیدن این درخت که برحسب طبیعتش فاقد میوه بوده به‌شدت برآشفته و آن درخت را نفرین می‌کند و بدون اینکه اتفاقی برای آن درخت رخ دهد، به راه خود ادامه می‌دهد. عیسی مسیح شب‌هنگام از راهی که رفته بودند، شروع به بازگشت می‌کنند و وقت بامداد یکی از یاران متوجه می‌شود که آن درخت بر اثر نفرین عیسی مسیح خشک‌شده است. کتاب مقدس این ماجرا را چنین روایت می‌کند: «بامدادان چون از بیت عَنْیا بیرون می‌آمدند، گرسنه شد. ناگاه درخت انجیری که برگ داشت از دور دیده، آمد تا شاید چیزی بر آن بیابد. امّا چون نزد آن رسید، جز برگ بر آن هیچ نیافت زیرا که موسم انجیر نرسیده بود. پس عیسی توجّه نموده، بدان فرمود، ازاین‌پس تا به ابد، هیچکس از تو میوه نخواهد خورد؛ و شاگردانش شنیدند. پس وارد اورشلیم شدند... چون شام شد، از شهر بیرون رفت. صبحگاهان، در اثنای راه، درخت انجیر را از ریشه خشک یافتند. پطرس به‌خاطر آورده، وی را گفت: ای استاد، اینک، درخت انجیری که نفرینش کردی خشک شده!»[1]

عیسی مسیح درختی را که تکویناً فصل میوه‌ دادنش نبوده، به جرم نداشتن میوه نفرین می‌کند و این به‌عنوان معجزه‌ای برای وی در کتاب مقدس ثبت می‌شود. یقیناً چنین رفتار جنون‌آمیز و غیرعقلانی هرگز از پیامبر خدا قابل‌پذیرش نیست و این نوع تهمت از ساحت عیسی مسیح به دور است. چراکه هر انسانی که بویی از عقلانیت برده باشد، هرگز نمی‌تواند موجود بی‌دفاعی و بی‌اختیاری را به خاطر نداشتن میوه در فصلی که اصلاً فصل میوه نیست، نفرین کند. به عقیده‌ی ما عیسی مسیح انسان کامل و عاقلی بوده و هرگز درختی را به خاطر میوه نداشتن آن‌هم در فصلی که تکویناً نمی‌توانست میوه داشته باشد، نفرین نمی‌کند بلکه این داستان سبک و معجزه‌ی واهی یکی از تحریفات مسیحیان بوده است.

علاوه بر توضیح بالا که این معجزه واهی را از ساحت عیسی مسیح دور کرد، دلیل دیگری نیز وجود دارد که تحریفی بودن این داستان را تقویت می‌کند. گواهی که تحریفی بودن ماجرای مذکور را تقویت می‌کند، وجود تناقض بین روایت بیان‌شده با روایت متی است. همان‌طور که در داستان بالا آمد، مرقس به‌صراحت معتقد است که خشک شدن درخت انجیر در طول شب رخ‌داده است؛ اما متی معتقد درخت بی‌گناه انجیر به خاطر نفرین عیسی مسیح در روز خشک‌شده است: «بامدادان چون به شهر مراجعت می‌کرد، گرسنه شد؛ و در کناره راه یک درخت انجیر دیده، نزد آن آمد و جز برگ بر آن هیچ نیافت. پس آن را گفت: از این به بعد میوه تا به ابد بر تو نشود! که در ساعت درخت انجیر خشکید!» [2] همان‌طور که مشاهده شد مرقس خشک شدن درخت را مربوط به شب می‌داند و متی معتقد است این معجزه‌ی واهی در روز اتفاق افتاده است. همین تناقض نشانگر سستی و تحریفی بودن این داستان است چراکه بعید به نظر می‌رسد شاگردان عیسی مسیح در نقل معجزه‌ی عیسی مسیح به این اندازه بی‌توجه باشند که یکی زمان آن را روز بداند و دیگری بگوید که این معجزه در طول شب رخ‌داده است. به‌یقین از نظر ما مسلمانان عیسی مسیح به‌اندازه‌ای معجزه دارد که نیازی به این نوع معجزه تراشی غلط مسیحیان نیست.

پی‌نوشت:

[1]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، مرقس 11: 12-21.
[2]. همان، متی 21: 18-19.