چه بسا باستان گرایان افراطی از روی تعصبات و توهمات ادعا می کنند که در دین زرتشتی مجازاتی تحت عنوان تازیانه وجود ندارد. در حالی که در اوستا برای بسیاری از گناهان کوچک تازیانه، آن هم به تعداد بسیار زیاد در نظر گرفته شده است. در این میان ده ها و صدها مورد وجود دارد که برای نمونه به چند مورد اشاره می کنیم:

برای مثال، بیست هزار تازیانه مجازات کشتن سگ آبی؛ بنا بر متن اوستا ، وندیداد ، فرگرد چهارده ، بند دوم اگر کسی یک سگ آبی را بکشد باید بیست هزار تازیانه بر او زد. [1] همچنین در اوستا ، وندیداد ، فرگرد هشتم بند صد و چهار و صد و پنج آمده است که اهورامزدا به زرتشت دستور می دهد  شخص گنهکار یعنی کسی که به دروج نسو مبتلا شده، نباید به آب و یا هیچ گیاهی دست بزند، اگر چنین کند باید هشتصد تازیانه بر او زد. [2] بنا بر همین کتاب یعنی اوستا ، وندیداد ، فرگرد ( فصل ) هشت، بند بیست و چهار و بیست و پنج ، دو هزار تازیانه مجازات کسی است که بدن برهنه ی مرده را بپوشاند ... [3] و نیز در فرگرد چهاردهم، بند پانزده ؛ هزار و هشتصد تازیانه مجازات کسی که پیمان تجاری بر سر خرید و فروش انسان را بشکند. [4] و در فرگرد شانزده بند شانزده ؛ مجازات صد و هشتاد تازیانه برای کسی است که در زمان عادت ماهانه برای چهارمین بار به ران همسرش دست بزند. [5] همچنین در فرگرد سوم بند سی و شش ، هزار تازیانه مجازات کسی است که مردار انسان یا سگ را در خاک دفن کند و تا شش ماه از خاک بیرون نیاورد. [6] نکته اینجاست که دفن کردن مرده در خاک در دین زرتشتی حرام است و باید مرده ها را درون دخمه رها کنند تا خوراک حیوانات گردند. و همچنین در همان فرگرد بند سی و هفت ، دو هزار تازیانه مجازات کسی که مردار انسان یا سگ را در خاک دفن کند و تا یک سال از خاک بیرون نیاورد. [7] و نیز بنا بر اوستا ، وندیداد ، فرگرد پنجم بند پنج ،  اگر در زمینی مرداری بیفتد ، بذر افشانی در آن زمین گناه محسوب می شود ( تا یک سال ) و اگر کسی در آن زمین بذرافشانی کند باید 400 تازیانه بر او زد. [8]

آن چه گفته شد تنها مواردی اندک از مجازات تازیانه برای گناهانی کوچک در دین زرتشتی است. حال آیا باستان گرایان افراطی می توانند ادعا کنند که در آیین و فرهنگ ایران باستان ، مجازاتی تحت عنوان تازیانه وجود نداشت؟ 

پی نوشت :

[1]. اوستا ، گزارش دکتر دوستخواه ، انتشارات مروارید ، تهران ، چاپ شانزدهم ، نسخه انجمن زرتشتیان آلمان ، ج 2 صفحه 817 - 823

[2]. همان ، ج 2 ص 770 

[3]. همان ، ج 2 ص 750 - 751 

[4]. همان ، ج 2 691

[5]. همان ج 2 ص 839

[6]. همان ، ج 2 ص 684 

[7]. همان ، ج 2 ص 684

[8]. همان ، ج 2 ص 720