یکی از سرچشمه های بزرگ اختلاف پراکنی بین شیعه وسنی از افکار ابن تیمیه نشأت میگیرد ،و به همین خاطر است که دست های بیگانه سعی وافر دارند که کتاب او (منهاج السنه) و شخصیتش  را بین برادران اهل سنت جابیندازند تا از این طریق بتوانند به  اختلافات مذهبی دامن بزنند.

ابن تيميه معتقد است براي ايجاد تفرقه ميان مسلمانان و مرزبندي بين شيعه و سني ، سزاوار است که از مستحبات وسنت هاي ثابت پيامبر اکرم ( صلي الله عليه وآله ) دست برداشته و آن را کنار بزنيم .

او مي‌افزايد : اگر امري مستحبي جزو شعار شيعه شود و به آن عمل کنند ، مناسب است ـ پيروان ابن تيميه ـ به آن مستحب عمل نکنند ؛ زيرا به عقيدة وي مصلحت تفرقه‌اندازي و مرز بندي براي تشخيص و شناخت شيعه از سني و تمييز از همديگر ، از مصلحت عمل به مستحبات و سنت ثابت شده در شرع اسلام ، برتر و اولي‌است !

آنجا که مي‌گويد :

"ومن هنا ذهب من الفقهاء ، إلي ترک بعض المستحبات إذا صارت شعاراً لهم ـ أي‌الشيعة ـ فإنّه وإن لم يکن الترک واجباً لذلک ، ولکن في إظهار ذلک مشابهة لهم ، فلا يتميز السني من الرافضي ، ومصلحة التميز عنهم لأجل هجرانهم ومخالفتهم أعظم من مصلحة هذا المستحب" . (1)

آيا عمل کردن شيعه و پايبندي آنان به سنتها و مستحبات‌شرعي ، نقطة ضعف وضدارزش‌شمرده مي‌شود ! ؟

آيا همين اقرار ابن تيميه ، دليل بر ارزشي بودن راه و روش شيعه نيست ؟ !

آيا پيروي مذهبي ـ که ابن تيميّه با آنان مخالف و دشمن است ـ از يک حکم مستحبي ، سبب مي‌شود که به آن حکم عمل نشود و بايد آن را کنار زد ؟

حال خود قضاوت کنيد كه پيرو سنت پيامبر کيست ؟

آنکه به سنت پايبند است ـ تا جايي که آن را شعار خود قرار داده ، يا آنکه سنت را کنار مي‌گذارد تا شبيه عاملان به سنت نشود ؟

لذا شایسته است که برادران اهل سنت مانند قبل، مراقب نفوذ افکار شوم و پلید این شخصیت تفرقه افکن باشند.

-1منهاج السنه‌، ج2 ، ص143