پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قرآن کریم در چند موضع حرمت شرب خمر را اعلام فرموده است: در موضع اول بیان می‌کند که شراب گناه بزرگی است و فرموده: «یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کَبِیرٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُمَا أَکْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا وَیَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآَیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَكَّرُونَ [بقره/۲۱۹] درباره شراب و قمار، از تو می‌پرسند، بگو: در آن دو، گناهی بزرک، و سودهایی برای مردم است، ولی گناهشان از سودشان بزرگ‌تر است».
 در موضع دوم با لحنی تندتر و و شدیدتر مسلمانان را بر حذر می‌دارد و آن را از عمل شیطان می‌داند و از کسانی‌که دوست دارند رستگار شوند می‌خواهد از آن دوری کنند و می‌فرماید: ««یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَیْسِرُ وَ الْأَنْصَابُ وَ الْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ [مائده/ ۹۰] ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، شراب و قمار و بت‌ها و تیرهای قرعه پلیدند و از عمل شیطانند. پس، از آن‌ها دوری گزینید، باشد که رستگار شوید».
در هیچ موردی قرآن با این تأکید و تصریح و شدت، حرمتی را اعلام نکرده‌است. قرآن شراب را پلیدی و عمل شیطان خوانده است. در روایات زیادی نیز بر پلیدی شراب تأکید فراوان شده و شراب، کلید تمام معصیت‌ها و منشأ و مادر تمام گناهان معرفی گردیده‌است. در این باره از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «همانا درباره‌ی شراب، ده گروه مورد لعن می‌باشند؛ کسی که درخت آن را به منظور استفاده برای شراب کاشته است؛ کسی که آن درخت را حرس و اصلاح نموده‌است؛ کسی که شراب را می‌فروشد؛ کسی که شراب را می‌خرد؛ کسی که شراب را می‌خورد؛ کسی که پول شراب را می‌خورد؛ کسی که آب انگور را برای شراب می‌گیرد؛ کسی که شراب را حمل می‌کند؛ کسی که شراب را برای او می‌برند؛ کسی که ساقی شراب است». [۱]
مسلم  نیز در صحیحه خود در مورد حرمت شراب، نقل می‌کند: «انس بن مالک» می‌گوید: من در خانه «ابوطلحه» پیاله گردان قوم بودم و آن‌ها شرب خرما می‌خوردند، ناگاه ندایی به گوشم رسید که در بیرون خانه ندا می‌کرد. ابوطلحه گفت: برو ببین چه خبر است؟ من چون بیرون آمدم منادی ندا می‌کرد: الا ان الخمر قد حرمت بدانید که شراب حرام شده است. این مطلب در کوچه‌های مدینه شایع شد. ابوطلحه گفت: پس ‍آن شراب را بریز، من آن را به زمین ریختم». [۲]
محیی الدین نووی عالم سنی و شارح بخاری، هم در کتاب المجموع  در شرح نجاست شراب می‌نویسد: «اما شراب نجس است؛ زیرا خداوند عز و جل فرموده است: «شراب و قمار و بت‌ها و تیرهای قرعه پلیدند و از عمل شیطانند». و نیز به این علت که نوشیدن آن، اگر  ضرر نداشته باشد، حرام است؛ پس مانند خون نجس است؛ و اما نبیذ، پس آن نیز نجس است؛ زیرا شرابی است که غلیظ شده و به طرب می‌آورد؛ از این رو، مانند شراب نجس است». [۳]
این از آیات قرآن که با صراحت حرمت خمر را اعلام و حجت را بر بندگان خدا تمام می‌کند و این هم از روایات و نظر علمای اهل سنت در مورد حرمت خمر و شراب. حالا شما قضاوت کنید، کسی که علناً و بدون هیچ شرم و حیایی شراب می‌خورد، می‌تواند خود را خادم اسلام و بزرگ مسلمانان دنیا بنامد؟ چرا و به چه دلیل بزرگان آل سعود و علمای وهابی آنان شراب می‌نوشند؟ آیا آنان مسلمان هستند؟ آیا آنان بهتر از ما قرآن را می‌فهمند، وهابیت خبیث همه را به کفر و شرک متهم می‌کند در حالی‌که خودش به قرآن عمل نمی‌کند؛ این عکس‌ها خود گویای مطلب است:!

پی‌نوشت:

[۱]. کلینی، فروع کافی، ج ۶: ۴۲۹.
[۲]. صحیح مسلم، ج ۲، ص ۱۸۹، کتاب الاشربة.
[۳]. «و اما الخمر فهی نجسة لقوله عز وجل (إنما الخمر و المیسر و الأنصاب و الأزلام رجس من عمل الشیطان) و لأنه یحرم تناوله من غیر ضرر فکان نجسا کالدم و اما النبیذ فهو نجس لأنه شراب فیه شدة مطربة فکان نجسا کالخمر.» المجموع، محیی الدین النووی، ج ۲، ص ۵۶۳.