پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در تاریخ جمعه، چهارم اردیبهشت‌ماه 1394 سایت رسمی دراویش گنابادی به هم‌دردی با سران فتنه سیاسی سال 88 پرداخته و در ضمن گزارشی اعتراض خود به سیاست نظام جمهوری اسلامی را ابراز کرده است. در قسمتی از این گزارش آمده ست: «محمدتقی کروبی که در خارج از کشور به سر می‌برد، مدت‌ها از تماس تلفنی با پدر خویش محروم بود. این محدودیت اعمال شده توسط نهادهای امنیتی، مانع از ابراز پیام تسلیت به مناسبت درگذشت برادر مهدی کروبی (مرحوم حسن کروبی) و نیز بیان تبریک نوروز توسط این فرزند آقای کروبی شده بود.»
اما در آخرین روزهای فروردین‌ماه ۱۳۹۴ سرانجام به وی این فرصت داده شد تا برای دقایقی با پدر خویش سخن بگوید.[1] فارغ از جناح‌های سیاسی داخلی کشور و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اولین سؤالی که متوجه این خبر فریبنده می‌شود این ست که آیا دراویش در مسائل سیاسی مأمور به عزلت نیستند؟ کسانی که خود را تابع حسن بصری می‌دانند که از او درباره وجوب اطاعت از شاهان بنی‌امیه  نقل‌شده «دین جز با آنان پا نمی‌گیرد هرچند ظلم و جور کنند، به خدا اصلاحاتی که خداوند به‌دست آنان (بنی‌امیه) انجام می‌دهد بیش از فسادهایشان است.»[2]  به چه رویی و با چه منطقی در سیاست دخالت می‌کنند؟ آیا می‌خواهند بگویند حکومت اسلامی ایران نعوذبالله از بنی‌امیه بدتر ست؟ از علمای معاصر صوفیه  نیز سلطان حسین تابنده گنابادی می‌نویسد: «... سیاستی که مطابق موازین شرعیه باشد جزء احکام شرع مطهر است و باید در آن باره از فتواهای مراجع تقلید پیروی نموده آنچه در آن باره دستور دادند بدان عمل کرد».[3]
البته مخفی نیست فتنه 88 که مهدی کروبی یکی از سران این فتنه محسوب می‌شود آن‌همه آتش به پا شد و خسارت مالی به اموال ِعمومی و خصوصی و صدماتِ جانیِ زیادی داشت. و علاوه بر حکم قوه قضاییه مقصرین را روز نهم دی‌ماه در صدای مردمِ رنج‌دیده می‌توان یافت و آشوب منشا عقلاییه‌ای ندارد. حالا با در نظر داشتن فتنه 88 و مسلک سیاسی صوفیه؛ این خبر درج‌شده در سایت رسمی دراویش گنابادی و دفاع آنان از سران فتنه را می‌توان به این شکل تحلیل کرد که بازگشت این مطالب در همان سردرگمی‌های صوفیه در مورد مذهبشان ست و باید پذیرفت که صوفیان حکومت شیعی که در آن اغراض آنها گنجیده نشود قبول نمی‌کنند و در حد توان با آن مخالفت می‌کنند.

پی‌نوشت:

[1]. سایت مجذوبان (majzooban.org)، کد خبر: 10533
[2]. المذاهب الاسلامیه: 89
[3]. رساله رفع شبهات، سلطان حسین تابنده گنابادی رضاعلیشاه.تهران: حقیقت، ۱۳۷۷ / بخش ۲۴، ص. ۱۳۲