مباحث تاریخی
گروه قرآنیون توسط احمدخان در شبه قاره هند تاسیس شد. ایشان ضمن انکار احادیث پیامبر، قرآن را با نگاه مادی گرایانه تفسیر کرده و در پی خوانش تجربی از معارف وحیانی هستند.
احمد بن علی بن شعیب معروف به نسایی، نویسنده یکی از صحاح سته اهل‌سنت از جمله بزرگان و حفاظ حدیث است که به دلیل بیان فضائل امام علی (علیه‌السلام) مورد غضب و ضرب و شتم طرفداران و حامیان حکومت اموی قرار گرفت.
حاکم نیشابوری به صورت علنی و آشکارا از معاویه و عملکرد وی انتقاد می‌کرد و به خاطر همین موضع گیری‌ها توسط کرامیه (که قائل به تشبیه و تجسیم خداوند هستند) مورد تعرض قرار گرفت و منبرش شکسته شد و در منزلش محبوس شد.
امام هفتم شیعیان، امام موسی کاظم (علیه‌السلام) وارث علوم نیاکان خود است و در فضل و کرامت و بزرگی چنان معروف و مشهور است که به باب الحوائج الی الله در میان مردم زمان خود و اعصار بعدی ملقب گردیده است و مستمندان به درب منزل این امام همام می‌رفتند و درخواست کمک و یاری از ایشان داشتند.
بزرگان اهل سنت هیچگاه حقایق تاریخی و ضعف‌های صحابه را بیان نمی‌دارند، اما ابن ابی الحدید انصاف را رعایت کرده و وقایع صدر اسلام را آن طور که بوده است بیان داشته است، هر چند از نظر هم‌کیشان خود به خاطر بازگو کردن حقایق مورد طرد قرار گرفته است.
معاویه به سعد بن ابی‌وقاص دستور داد تا امام علی (علیه‌السلام) را لعن کند وهنگامیکه او این کار را نکرد وی را مواخذه کرد، اما سعد بن ابی‌وقاص با یادآوری فضائل امیرالمومنین (علیه‌السلام) از لعن کردن آن حضرت خودداری کرد.
«سبّ و لعن امیرالمومنین (علیه‌السلام) در طول دوران حکمرانی بنی‌امیه و بر فراز بیش از هفتاد هزار منبر ادامه پیدا کرد و حکم سنت را یافت» و «زمانی که عمر بن‌عبدالعزیز از این بدعت امویان ممانعت کرد، با اعتراض شدید حاضرین در مسجد مواجه شد و متهم به ترک سنّت شد.»
معاویه اولین کسی بود که حضرت علی (علیه‌السلام) را لعن کرد و مردم را نیز به این کار تشویق کرد. در پی این بدعت‌گذاری، حضرت علی (علیه‌السلام) هزار ماه به دستور معاویه، بر فراز منبرها لعن شد.
بر خلاف وهابیت بسیاری از علما و بزرگان اهل‌سنت معتقد به جواز تبرک به قبور اولیای الهی هستند، از باب نمونه زرقانی مصری مالکی در «شرح المواهب» گفته است: «بوسیدن قبر شریف پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، مکروه است، مگر اینکه به قصد تبرّک باشد که در این صورت کراهت ندارد، چنانکه رملی بر این اعتقاد است.»
بر خلاف وهابیت بسیاری از علمای اهل‌سنت معتقد به جواز تبرک به قبور اولیای الهی هستند، از باب نمونه شافعی صغیر، محمّد بن احمد رملی استاد اساتید مذهب شافعیّه می‌گوید: حمیدی در جمع بین صحیحین و ابوداود گفته‌اند: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با عصایش به حجرالاسود اشاره می‌کرد و آن‌گاه عصا را می‌بوسید.
زرقانی با پذیرش و مطابقت نحوه عمامه بستن شیعیان با سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، به خاطر مخالفت با شیعه، اهل سنت را به ترک این سنت سفارش می‌کند.
نورالدین سندی حنفی می‌نویسد: امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) به سنت‌های پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عمل می‌کرد، اما بنی‌امیه به خاطر دشمنی با امیرالمومنین (علیه‌السلام) سنت‌های رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را کنار می‌گذاشتند.
معاویه در حضور مهاجرین و انصار و در یکی از نمازهای جماعت ذکر «بسم الله الرحمن الرحیم» را به حالت آهسته خواند که با اعتراض شدید مهاجرین و انصار و دلایل محکم ایشان مبنی بر سنت بودن آن، مجبور به اعاده نماز شد.
فخر رازی پس از ذکر روایات مختلف و متعارض درباره نحوه قرائت «بسم الله الرحمن الرحیم»، روایات جهر (بلند خواندن) را ترجیح می‌دهد و معتقد است پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، عمر، ابوبکر و امام علی (علیه‌السلام) همواره آن را بلند می‌خواندند.