پرسش و پاسخ
برخی از دوستداران اهل‌بیت (علیهم السلام) از این جهت که اهل‌سنت حب دشمنان اهل‌بیت (علیهم السلام) را در سینه دارند با نامیدن شهید، بر کشته‌شدگان ایشان، مخالف هستند. این در حالی است که واژه شهید، دارای مصادیق زیادی است.
از مهمترین اختلافات بین مکاتب اهل تسنن و شیعه، اختلاف در روش انتخاب امام است. اهل تسنن بر این باورند که انتخاب امام وظیفه مردم است، اما شیعه ضمن نقد مبانی اهل تسنن در این مساله، به آیات و روایات فراوانی استدلال می‌کنند که به روشنی انتخاب امام را مختص خداوند دانسته و به کسی اجازه دخالت در این مساله مهم الهی را نداده است.
با توجه به عناد و دشمنی که از جانب وهابیت، با اهل بیت و خصوصا امیرالمومنین (علیه السلام) وجود دارد، همواره سعی در تخریب شخصیت ایشان و حتی نسب ایشان دارند به گونه ای که مثلا با ایجاد شبهه نسبت به قبول اسلام و یا عدم آن از ناحیه ابوطالب، در مسلمان بودن او تشکیک وارد کرده و با کنایه از این موضوع، شیعیان را از رفتن به زیارت قبر ایشان بر حذر می‌دارند.
شبکه‌های معاند شیعه، مکتب اهل بیت را متهم می‌کنند که خداوند را دارای جسم معرفی می‌کند، در حالیکه معنی روایات را نفهمیدند، یا نخواستند که بفهمند، و واقع مطلب این است که این اتهام زنی، یک فرار به جلو است.
شیعه بعد از نام پیامبر اکرم و اهل بیت، عباراتی مانند: (صلی الله علیه و آله و سلم)، (علیه السلام) و ... را به‌کار می‌برد و اهل سنت عبارت (صلی الله علیه وسلم) برای پیامبر، (رضی الله عنه) برای صحابه و (کرم الله وجهه) برای امیرالمؤمنین؛ آنچه شیعه می‌گوید با آیات قرآن و روایات نبوی مورد تایید است و سنت به شمار می‌رود، برخلاف قول اهل سنت.
از جمله شبهاتی که پیروان اهل‌سنت به شیعه وارد می‌کنند این شبهه می‌باشد که چرا از منظر شیعه، دخت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر همسران ایشان برتری دارد؟ در این مقاله به بررسی و پاسخ این شبهه می‌پردازیم.
جشن میلاد برای پیامبر (صلی الله علیه و آله) از بهترین اعمال نیکی است که برای پیامبر بزرگ اسلام سنت شده است. مسلمانان قرن‌ها است از روی محبت به پیامبر در روز ولادت ایشان یکی از مهمترین کارهای خداپسندانه را که ترویج محبت به رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) است را در برپایی مراسمات و جشن‌ها و گفتگو از پیامبر دنبال می‌کنند
بزرگداشت اعیاد مذهبی و برگزاری مجالس و محافل جشن و سرور یکی از سیره های مشروع و مباح بلکه رایج بین مسلمانان بوده و هم اکنون نیز در بین آنان رواج دارد . ولی وهابی ها می پندارند که برگزاری جشن میلاد پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع ) ، قرائت قرآن در آن مراسم ، شعر خواندن در مدح ایشان و اطعام مسلمانان از جمله منکرات است .
یکی از مباحثی که مورد اختلاف علما و مورخین واقع شده است، این مسئله است که آیا اهل‌بیت امام حسین (علیه السلام) در روز اربعین وارد کربلا شده‌اند یا نه؟ نکته مهم این است که این اختلاف تاریخی در کتب فریقین ذکر شده است و قائلین فراوانی نیز دارد. ورود اهل‌بیت (علیهم السلام) در روز اربعین به کربلا از دو جهت مورد تردید قرار گرفته است؛ نخست از نگاه...
یکی از عمده‌ترین شبهاتی که در رابطه با زیارت اربعین وجود دارد این است که: «با توجه به مسافت طولانی بین شام تا کوفه آیا امکان طی این مسافت طولانی در این بازه زمانی کوتاه وجود دارد؟» با مراجعه به اسناد تاریخی به نمونه‌های فراوانی دست پیدا می‌کنیم که در زمانهای قدیم مردم مسافت بین شام تا کوفه را ده روز یا کمتر طی می‌کردند.
روایتی نقل شده که گفته شده روزی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به حسن بن علی (علیهما السلام) فرمود: «این آقا فرزندم است و امید است که به واسطه ی او صلحی بین دو طایفه ی عجم از مسلمانان شکل گیرد.» این روایت سازگاری با عقائد مکتب تشیع ندارد و این حدیث به‌خاطر ضعف در نقل و سند باطل شمرده شده است.
شیعه معاویه را شخصی طالم می خواند چرا که او در حق شیعیان و امام شیعیان ظلم و جفا کرده بود. حال با این وجود شبهه شده که چرا با وجود ظالم بودن معاویه، امام حسن(ع) حکومت مسلمین را به او واگذار کردند؟ جواب این سوال به سادگی داده می شود که صلح امام حسن(علیه السلام) به‌خاطر تحویل حکومت به معاویه نبوده، بلکه ایشان یاوری نداشتند
امام حسن (علیه السلام) در زمان معاویه و با عمل زشت همسرش به شهادت رسیدند، و اکثرا این را می گویند که معاویه او را سم داد اما به وسیله ی همسرش؛ فی الحال برخی در صدد این هستند که جامه ی عمل بر این کار معاویه بگذارند، اما طبق دو روایت از طبرانی و ابن عبدالبر این امر در تاریخ ثبت شده و آن را تایید می‌کنند.
اگر برای کسی ثابت شد که امام حسن علیه السلام امامی است به حق دیگر عذر و بهانه‌ای برای مخالفت از او (آن هم برای شخصی مثل امام حسین علیه السلام) باقی نمی‌ماند.چرا که امام معصوم است و طبق آیه اولى الأمر اطاعت مطلق از امام واجب است و خداوند به همه ما دستور داده است که از تمام فرمان‌هاى امام اطاعت کنیم؛ همان طورى که لازم است از تمام دستور‌هاى خدا و پیامبرش اطاعت کنیم.