پرسش و پاسخ
مطلب فوق نه تها صرفا یک ادعاست و مویدی ندارد بلکه صفحات و آیات فراوانی از قرآن داریم که خلاف آن را اثبات می‌کند. با مقایسه‌ای بین کلمات خشونت‌آمیز و صلح‌آمیز در کتاب‌مقدس مسیحی و قرآن، در می‌یابیم که کلمات خشونت‌زا در کتاب‌مقدس مسیحیان بسیار بیشتر از قرآن است. کتاب‌مقدس مسیحی برخلاف ادعا حاوی آیاتی خشونت آمیز و ترس‌آور است خصوصا در مورد وقایع آخرالزمان. درقرآن آیات بسیاری وجود دارند که بر بخشش و رحمت خداوند تایید دارند و مخالفین تنها 12 آیه از 6400 آیه را شاهد مثال خود برای اثبات خشونت می‌آورند که این موارد هم همگی به خاطر جنگ‌های دفاعی بوده است.
اعتبار قرآن فقط از طریق تواتر تاریخی اثبات می‌شود و نیازی به تایید کتب دیگر ندارد، در همین کتاب‌مقدس موجود نیز می‌توان آیاتی برای تایید پیامبراسلام یافت نمود که از جمله‌ی آنها اعتقاد به ظهور الیاس و آن نبی و پرکلیتوس و... اشاره کرد. از هشدار حضرت عیسی به آمدن انبیای کذبه، می‌توان احتمال آمدن نبی بعد از خودشان را فهمید چرا که اگر قرار بود نبی حقیقی نیاید ایشان تصریح می‌کردند، نه اینکه علائم انبیای کذبه را بگویند، خود عهدجدید نیز از نبی‌ای به نام آغابوس نام می‌برد و اگر قرار بود هیچ نبی‌ای بعد از حضرت مسیح نیاید، آغابوس نیز نبی نمی‌شد. حال با وجود اینکه کتاب اصلی حضرت مسیح در دسترس نیست، اما می‌گویم برخی کلامات را مسیح گفته، مانند خود مسیحیان عمل می‌کنیم که قائلند حضرت عیسی کتاب نداشت اما برخی از کلمات و جملات را به ایشان نسبت می‌دهند.
برخلاف ادعای مطرح شده، داستان مسیح در انجیل از داستان ایشان در قرآن معقول‌تر نیست و ابهامات زیادی را ایجااد می‌کند، برخی از کتب اپوکریفایی نیز نقل‌هایی دارند که شبیه قرآن است و حتی برخی معجزاتی که قرآن برای مسیح نقل می‌کند را ذکر کرده‌اند.
اینکه پدر پیامبر قربانی برای بت‌ها بوده، جعلی و غیر قابل پذیرش است، ادعای اینکه زنده به گور کردن دختران فقط در یک مورد بوده، اصلا علمی نیست و پژوهشگران خلاف آن را معتقدند و در مناظرات تاریخی، ملحدین هیچ‌گاه چنین استنادی نکرده‌اند. در مورد ذبیح بودن جناب عبدالله پدر پیامبر برای بت‌ها، با نقد و بررسی اسناد به غیر قابل اعتنا بودن آنها پی می‌بریم.
مسأله‌ای که علمای سلفی بحث زیادی روی آن صورت داده‌اند، این است که اگر جن با زن انسی جماع کند، بر زن غسل واجب می‌شود؟ چند قول است: بعضی قائل به وجوب غسل، و بعضی به عدم وجوب غسل شده‌اند؛ بعضی نیز تفصیل داده‌اند که اگر جن را احساس کند، غسل واجب، و اگر فقط چیزی در فرجش احساس کند، در صورت انزال غسل واجب است.
أبونصر محمد بن عبدالله الإمام در پاسخ به این سؤال که آیا در ازدواج بین انسان و جن، فرزندی متولد می‌شود یا نه، گفته است، سه قول است: برخی می‌گویند: در این ازدواج فرزند به‌وجود می‌آید؛ برخی می‌گویند: در این ازدواج فرزند به‌وجود نمی‌آید و برخی می‌گویند: اگر انسان با یک زن جنی ازدواج کند، امکان تولید نسل هست و برعکس آن نیست.
اختلاف نظر فقهای سلف درباره ازدواج جن و انس: عده‌ای قائل به حرمت، (که قول احمد بن حنبل است)؛ عده‌ای قائل به کراهت، (که قول مالک، حکم بن عتیبه، قتاده، حسن، أصم، حجاج بن أرطاة، و إسحاق بن راهويه، که قول اکثر اهل علم است)؛ [البته معنی کراهت نزد برخی به معنی حرمت است] و عده‌ای نیز قائل به اباحه‌اند، (که قول بعضی از شافعیان است.)
محمد بن عبدالله الإمام، از شيوخ سلفی يمن، در کتابی درباره غیرعقلانی بودن ازدواج بین اسان و جن نوشته: عقل منکر این ازدواج است؛ زیرا جن دشمن انسان است و به او حمله می‌کند؛ پس چگونه مسلمان با کسی‌که به او حمله می‌کند، معامله می‌کند؟ چگونه معقول است درستی ازدواج بین مرد انسی و زن جنی، در حالی‌که مرد روی زنش هیچ تسلطی ندارد؟ همچنین در صورت دشمنی با انسان، او را می‌زند، و به قتل می‌رساند.
أبونصر محمد بن عبدالله الإمام، از شيوخ سلفی يمن، در کتابی که در زمینه ازدواج بین انسان و جن نوشته، خود به حرمت ازدواج انسان و جن متمایل شده است؛ چگونگی این ازدواج: زن جنی برای فریب مرد انسی به شکل زن زیبایی از انسان ظاهر می‌شود، و با او یک نفر از جن حضور دارد که ادعا می‌کند از بستگان این زن است، و با آنان عاقدی حاضر است و مرد انسان با یک زن از جن ازدواج می‌کند.
أبونصر محمد بن عبدالله الإمام، از شيوخ سلفی يمن، در کتابی که در زمینه ازدواج بین انسان و جن نوشته، خود به حرمت ازدواج انسان و جن متمایل شده است، ولی معتقد است که با اینکه در عصر سلف صالح، ازدواجی بین جن و انسان صورت نگرفته، از خلال مباحث علما برای من، وقوع آن محرز شده است، که قول بسیاری از اهل علم نیز هست؛ پس این سلفی می‌گوید: ازدواج بین انسان و جن صورت پذیرفته است.
ازدواج با دراویش که خود را مسلمان و حتی برخی خود را شیعه و پیرو مکتب اهل بیت (ع) می‌دانند، همواره مورد سوال بسیاری بوده است. لذا برای رسیدن به پاسخ مناسب باید اولاً به دیدگاه اهل بیت (ع) در مورد صوفیه و هم‌نیشینی و مراوده با آنها و ثانیاً فتاوای مراجع تقلید در مورد ازدواج با ایشان رجوع کنیم.
در ابتدا باید گفت داستان هابیل و قابیل در کتاب پیدایش هم آمده و منبع توراتی دارد، در ثانی خود قرآن بیان می‌کند که تایید کننده‌ی کتب تحریف نشده‌ی گذشته است، پس تعجبی در تایید این داستان‌ها نیست، به‌علاوه اینکه بسیاری از مطالب قرآنی در عهدین وجود ندارند و برخی هم با اختلاف نقل همراه است و این اختلاف‌ها ضرری به اعتبار قرآن نمی‌رساند، چرا که قرآن با تحدی، معجزه بودن خود را اثبات می‌کند، بر خلاف دیگر کتب.
در قرآن هیچ آیه‌ای که این مطلب را تایید کند وجود ندارد و فقط ادعای بدون دلیل است، قرآن معیار خوبی و بدی انسان‌ها را تقوا می‌داند این در حالیست که در کتاب‌مقدس مسیحی آیاتی ضد زن دیده می‌شود، نظیر آنجایی که زن را مقصر سقوط بشر در گناه و مرد را در مرتبه ای بالا تر می‌داند و اذعان می‌کند هیچ زن خوبی وجود ندارد.
مصلوب کردن در عربی به معنای به دار آویختن است نه با صلیب کشتن، در ضمن اینکه آیاتی از کتاب‌مقدس نشان می‌دهند که مجازات مصلوب کردن مربوط به قبل از دوران مسیح است و در آخر اینکه نماد صلیب در تمدن‌های گذشته متداول بوده است.