اسناد
نزد امام رضا (علیه‌السلام) در مورد نظر زراره و هشام پرسیده‌اند، امام نظر هشام را ترجیح دادند.
اختیار معرفةالرجال، کشی، ص228، ح482.
مقاله: «آیا هشام بن حکم باعث شهادت امام کاظم (علیه‌السلام) شد؟»
شهرستانی در حقّ هشام می‌گوید: «این هشام، صاحب اندیشهای عمیق در اصول است؛ نباید به آسانی از کنار اشکالاتی که بر معتزله کرده رد شد، او مردی است والاتر از آن‌چه در مقام جدل برای شکست دادن دشمن می‌گوید، اگر چه ظاهر کلامش بوی تشبیه میدهد، لیکن مباحث او از تشبیه و تجسیم پاک است.»
نهی از مناظره در دوران مهدی عباسی صورت گرفته و پس از آن دوران تقیه تمام شده و هشام در دوران مهدی عباسی طبق سفارش امام کاظم (علیه‌السلام)، از مناظره خودداری کرده بود.
هشام در زمان خود مورد حسادت دوست و دشمن قرار گرفت. امام رضا (علیه‌السلام) فرمود: خدا هشام را رحمت کند؛ بنده خیرخواه بود؛ از طرف دوستانش اذیت شد که به او حسادت می‌کردند.
اختیار معرفة الرجال، کشی، ص230، ح486.
امام صادق (علیه‌السلام) بین بزرگان شیعه به هشام فرمود: مانند تو، باید مناظره کند.
الکافی، کلینی، ج1، ص100.
مقاله: «آیا هشام بن حکم باعث شهادت امام کاظم (علیه‌السلام) شد؟»
امام صادق (علیه‌السلام) در حقّ هشام دعا کرده و از او متکلّمی میسازد که میگفت: به خدا سوگند! تاکنون هیچ کس را یارای غلبه و پیروزی بر من نبوده است.
الکافی، کلینی، ج1، ص51، ح2.
مقاله: «هشام بن حکم، متکلم شیعه»
ابراهیم سلیمان جبهان که افکار وهابی افراطی دارد، در اتهامی ناروا به شیعه می‌گوید:
شیعیان ازدواج با مادر را نیکی به پدر و مادر و از بزرگ‌ترین وسیله‌های تقرّب به خداوند متعال می‌دانند.
تبدید الظلام، ابراهیم سلیمان جبهان، ص222.
ام ایمن از ابوبكر و عمر اعتراف و اقرار گرفت كه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حقش فرموده است: ام ایمن از اهل بهشت است و آن دو (ابوبکر وعمر) اعتراف کردند که چنین بیانی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) صادر شده است.
سپس ام ایمن شهادت داد که فدک ملک حضرت زهرا (علیها‌السلام) است.
روایت (هر کس علی را اذیت کند، مرا اذیت کرده است)، از گروهی از صحابه نقل شده است؛ اول: از عمرو بن شاس که بخاری در «تاریخ»، فسوی در «المعرفه»، احمد، ابن‌حبان و حاکم آن را نقل کرده و حاکم نیشابوری حکم به صحت آن کرده، همچنین ذهبی، نظر حاکم را تأیید کرده است، ابن‌عساکر از ...
پیامبر فرمود: هر كه مىخواهد دانش آدم و فهم (وتقوای) نوح و حكمت (یا بردباری) ابراهيم و زهد يحيى بن زكريّا و صلابت موسى بن عمران را ببيند، على بن ابىطالب را بنگرد.
ابن عابدین، نقل می‌کند: «در مجموعه‌ای از رساله‌های شیخ الاسلام عبدالله افندی در سال 1146 هجری قمری، پس از مراجعتش از مدینه منوره، این‌گونه دیدم که سؤال شده بود: نظر شما درباره‌ی کشتن شیعیان، به خاطر خروج آن‌ها بر حاکم اسلامی و یا کفر آنان چیست؟
مزی از قول عمرو بن ابی‌مقدام نقل می‌کند: هنگامی‌که به جعفر بن محمد نگاه می‌کردم، به یقین می‌رسیدم که ایشان از سلاله‌ی انبیاء است.
ابن خلکان در شرح حال امام صادق (علیه‌السلام) می‌گوید: ایشان یکی از دوازده امام شیعیان امامیه، و از بزرگان اهل بیت (علیهم‌السلام) است؛ در علم شیمی نیز دستی داشته و جابر بن حیان، پدر علم شیمی، یکی از شاگردان ایشان بوده است.
وفیات الاعیان، ابن خلکان، ج1، ص327.
جنگ امیرالمؤمنین با عمرو بن عبدود، برتر و افضل از اعمال کل مسلمانان (حتی صحابه) تا روز قیامت است.
تفسیر الکبیر و مفاتیح الغیب، فخر رازی، ج32، ص31.
مقاله: «عظمت و کثرت آیات امامت»