اسناد
ابن‌تیمیه در باب فضایل عمر به کتاب ترمذی استناد می‌کند، ولی هنگامی‌که به روایات فضایل امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) می‌رسد، می‌گوید: «ترمذی احادیثی را در فضایل علی ذکر کرده که بسیاری از آنها ضعیف است.» « وَالتِّرْمِذِيُّ فِي " جَامِعِهِ " رَوَى أَحَادِيثَ كَثِيرَةً فِي فَضَائِلِ عَلِيٍّ،
برخی عالمان اهل سنت به عایشه نسبت داده‌اند که ایشان برای محرم شدن با افراد، خود به آنها شیر می‌داد؛ این مطلب صحت ندارد، بلکه ایشان، آن افراد را نزد خواهرشان ام کلثوم یا نزد دختران برادران و دختران خواهرانش برای رضاع می‌فرستاد؛ شمس الدین ابن قدامه مقدسی حنبلی در کتاب «الشرح الكبير على متن المقنع»
برخی عالمان اهل سنت به عایشه نسبت داده‌اند که ایشان برای محرم شدن با افراد، خود به آنها شیر می‌داد؛ این مطلب صحت ندارد، بلکه ایشان، آن افراد را نزد خواهرشان ام کلثوم یا نزد دختران برادران و دختران خواهرانش برای رضاع می‌فرستاد؛ موفق الدین ابن قدامه مقدسی حنبلی در کتاب «المغنی» بعد از ذکر روایت سهل
برخی عالمان اهل سنت به عایشه نسبت داده‌اند که ایشان برای محرم شدن با افراد، خود به آنها شیر می‌داد؛ این مطلب صحت ندارد، بلکه ایشان، آن افراد را نزد خواهرشان ام کلثوم یا نزد دختران برادران و دختران خواهرانش برای رضاع می‌فرستاد؛ کاشانی حنفی از علمای اهل سنت، در کتاب بدائع الصنائع في ترتيب الشرائع ب
برخی عالمان اهل سنت به عایشه نسبت داده‌اند که ایشان برای محرم شدن با افراد، خود به آنها شیر می‌داد؛ این مطلب صحت ندارد، بلکه ایشان، آن افراد را نزد خواهرشان ام کلثوم یا نزد دختران برادران و دختران خواهرانش برای رضاع می‌فرستاد؛ ماوردی از علمای اهل سنت، در کتاب الحاوی الکبیر، پس از نقل روایت سهله ا
برخی عالمان اهل سنت به عایشه نسبت داده‌اند که ایشان برای محرم شدن با افراد، خود به آنها شیر می‌داد؛ این مطلب صحت ندارد، بلکه ایشان، آن افراد را نزد خواهرشان ام کلثوم یا نزد دختران برادران و دختران خواهرانش برای رضاع می‌فرستاد؛ در کتاب الام شافعی آمده است: «(قَالَ الشَّافِعِيُّ): أَخْبَرَنَا مَالِ
ابن عاشور یکی از عالمان و مفسران مالکی معاصر تونس در تفسیر «التحریر و التنویر» آورده است: «وَكَانَتْ عَائِشَةُ أُمُّ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا أَرَادَتْ أَنْ يَدْخُلَ عَلَيْهَا أَحَدٌ الْحِجَابَ أَرْضَعَتْهُ، تَأَوَّلَتْ ذَلِكَ مِنْ إِذْنِ النَّبِيءِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِسَهْلَةَ زَوْجِ أ
موسی شاهین لاشین، عالم معاصر مصری، در شرحش بر صحیح مسلم، «فتح المنعم» آورده است: «وَكَانَتْ عَائِشَةُ رضی الله عنها تری ان ارضاع الکبیر یحرمه، وأَرْضَعَتْ غلاماً فعلاً، وکان یدخل علیها، وانکر بقیه امهات المؤمنین ذَلِكَ.» «عایشه اعتقاد داشت که رضاع کبیر باعث محرمیت می‌شود و به یک نوجوان (که هنوز ب
برخی بر این باورند که البانی یک سلفی است نه یک وهابی، زیرا وهابیت با او دشمنی کرده و او را از خود طرد کرده‌اند. حسن سقاف، پس از بررسی این نظریه، این دیدگاه را رد کرده و می‌نویسد: چگونه می‌توان وی را وهابی ندانست در حالی که وهابی‌ها کمک‌های مالی و معنوی زیادی به او می‌کنند.
در این‌که آیا سلفیه غیر از وهابیت است، یا سلفیه همان وهابیت است، اختلافاتی بین محققین وجود دارد. حسن سقاف، سلفیه را همان وهابیت می‌داند و فرقی بین این دو قائل نیست. او می‌گوید: «حقیقت آن است که فرقی بین سلفیه و وهابیت وجود ندارد.
اجتهاد از دیدگاه اهل سنت دارای مراتبی است. مرتبه اول، اجتهاد مطلق است، مرتبه دوم، اجتهاد منتسب است و مرتبه سوم، اجتهاد در مذهب است. اهل سنت بر این باورند که مرتبه اول و دوم اجتهاد، در زمان معاصر وجود ندارد و مجتهدین در زمان حاضر، باید در محدوده اصول امام یکی از ائمه اربعه اجتهاد کنند.
ابن‌تیمیه در عین عال که به صحیح بخاری در موارد زیاد استدلال و احتجاج می‌کند، ولی هنگامی‌که به روایتی در این کتاب برمی‌خورد که با افکار او سازگاری ندارد، آن را ابطال کرده و کتاب را نیز مورد تنقیص قرار می‌دهد، و درباره آن می‌گوید: «در بخاری اغلاطی وجود دارد.» «هَكَذَا رُوِيَ فِي الصِّحَاحِ مِنْ غَي
تعریف تقیه از منظر شیعه: «قال الشیخ المفید: التقیه: کتمان الحق و ستر الاعتقاد فیه و مکاتمه المخالفین و ترک مظاهرتهم بما یعقب ضررا فی الدین او الدنیا.» شیخ مفید: تقیه پنهان کردن حق در برابر مخالفان، به منظور اجتناب از ضرر دینی و یا دنیایی است.