اسناد
علی بن حسین مسعودی، از بزرگان شافعی در کتاب معروف و معتبر «مروج الذهب» آورده است: «در سال 260 هجری ابومحمد حسن بن علی ... در زمان خلافت معتمد و در سن 29 سالگی از دنیا رفت. او پدر مهدی منتظر است که امام دوازدهم از دیدگاه مذهب دوازده امامی به شمار می‌رود.»
مسعودی، مروج الذهب، ج4، ص160.
جمال الدین یوسف بن تغری بردی بن عبدالله ظاهری حنفی، در کتاب خود، به ولادت آن حضرت تصریح کرده است: «در سال 260 هجری، ابومحمد حسن بن علی ... در زمان خلافت معتمد و در سن 29 سالگی از دنیا رفت. او پدر مهدی منتظر است که امام دوازدهم از دیدگاه مذهب دوازده امامی به شمار می‌رود.»
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از مدینه به قصد بطحاء حرکت خویش را آغاز کرد. در مسیر راه، نماز ظهر و عصر خود را دو رکعت به جای آورد و در حالی‌که آن حضرت، چوب بلندی در دست داشت و زنی پشت سر او حرکت می‌کرد، به راه افتاد.
ابن حجر عسقلانی می‌نويسد: «برخی از محققين در مورد كلام رسول خدا كه فرموده: «بار سفر بسته نمی‌شود، جز به سه مسجد»، گفته‌اند مستثنی‌منه محذوف است و ما مستثنی منه را يا عام در نظر می‌گيريم كه معنای حديث اين می‌شود كه به هيچ مكانی و برای هيچ كاری جز برای اين سه مسجد، بار سفر نبايد بست، و يا اين‌كه
ابن تیمیه از این روايت صحيح مسلم که پیامبر فرمود: «جز برای سه مسجد بار سفر بسته نمی‌شود: مسجد من و مسجد الحرام و مسجد الاقصی.» برداشت کرده اين است كه مستثنی منه، قبور را هم در بر می‌گيرد؛ يعنی پيامبر كه فرموده است بار سفر نبنديد جز برای اين سه مكان، يعنی برای زيارت قبور و در رأس آنها برای زیارت ق
مهم‌ترين دلیل وهابيت در جایز نبودن سفر به قصد زيارت قبور، این روايت صحيح مسلم است که پیامبر فرمود: «جز برای سه مسجد بار سفر بسته نمی‌شود: مسجد من و مسجد الحرام و مسجد الاقصی.»
صحيح مسلم، ج2، ص 975.
ابن تیمیه که با شیعه دشمنی شدیدی دارد، بر اساس تعصب مذهبی، شیعیان را تکفیر می‌کند.
ابن تیمیه وقتی در مورد فرقه جهمیه با این‌که دیدگاه‌های کفرآمیز دارند سخن میگوید، می‌نویسد: «آنها را نمی‌توان به صورت معین تکفیر کرد، مگر این‌که حجت بر تکفیر آنها تمام شده باشد.» ولی برخلاف گفته‌هایش، در موضع‌گیری در مورد مسلمانان، رویکردش کاملاً تکفیری می‌شود.
ابن تیمیه وقتی به صورت کلی، به مسله‌ی تکفیر می‌پردازد، دیدگاهش متعادل است؛ او تکفیر را به مطلق و معین تقسیم می‌کند و می‌نویسد: «باید بین این دو فرق گذاشت، که یک عمل خاص، هر چند که به صورت مطلق، حکم کفر را داشته باشد، ولی نمی‌توان کسی‌که مرتکب آن عمل شده است را کافر دانست.
ابن تیمیه وقتی به صورت کلی، به مسله‌ی تکفیر می‌پردازد، دیدگاهش متعادل است؛ او تکفیر را به مطلق و معین تقسیم می‌کند و می‌نویسد: «باید بین این دو فرق گذاشت، که یک عمل خاص، هر چند که به صورت مطلق، حکم کفر را داشته باشد، ولی نمی‌توان کسی‌که مرتکب آن عمل شده است را کافر دانست.
ابن تیمیه در راستای توجیه ظلمی که به حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) شده است میگوید: «فاطمه از پیامبر مالی خواست و پیامبر به او عطا نکرد، همان‌طوری که در صحیحین نقل شده، (در مورد درخواست خادم) که به او تسبیح یاد داد؛ پس وقتی جایز است که فاطمه از پیامبر چیزی طلب کند و او منعش کند، و بر او واجب نیست ع
بخاری نقل می‌کند: «وقتی فاطمه از دنيا رفت، شوهرش شبانه او را دفن كرد و ابوبكر را خبر نساخت و خود بر او نماز خواند.»
مقاله: «وصیت حضرت زهرا به دفن شبانه و انکار ابن تیمیه»
ابن تیمیه در توجیه وقایع پس از رحلت پیامبر اکرم میگوید: حضرت زهرا وصیت نکرده است که او را شبانه دفن کنند و کسی بر او نماز نخواند.
اگر چنین وصیتی هم می‌کرد، نباید به آن عمل می‌شد، چون نماز خواندن مسلمانان بر او به نفعش بود.
منهاج السنه، ابن تیمیه، ج4، ص247.
جوینی، عالم بزرگ اهل سنت، روایتی از پیامبر اسلام نقل می‌کند که: روزی پیامبر اکرم نشسته بود، امام حسن وارد شد و دیدگان پیامبر اشک آلود شد. سپس امام حسین وارد شد و باز هم، پیامبر اشکش سرازیر شد.