اعتقادات
با وجود دلایل و اسناد فراوان در کتاب‌های اهل‌سنت و وهّابیت مبنی بر دستور یزید بن معاویه در به شهادت رساندن امام حسین (علیه السّلام) امّا می‌بینیم وهّابیت همچون همشیه به متهم نمودن دیگران پرداخته و در شبهه‌ای مضحک، شیعیان را مسبب شهادت امام حسین دانسته و کوشیده‌اند دامن بزرگان خود را از این لکّه‌ی ننگ تاریخی پاک کنند.
فرق بین جهاد و قتال نکته بسیار مهمی است. در اندیشه اسلامی باید بین جهاد و قتال فرق قائل شد. هر جهادی قتال نیست. گاهی جهاد در اشکال مختلفی خود را نشان می دهند. سلفیان جهادی مفهوم جهاد را با قتال یکسان تصور کرده‌اند و این شکل از مفهوم گیری و درک مفهومی مصطلحات دینی نتیجه ای چنین خشن ونابهنجار را به دنبال داشته است.
کتاب الدرر السنیه یکی از کتب مورد توجه در نزد وهابیان است. در این کتاب فرزندان و نوادگان محمد بن عبدالوهاب صراط مستقیم و مایه نجات از جهنم معرفی شده‌اند.
وهابیت که در تضعیف نمادهای عزاداری شیعه از هیچ راه‌کاری روی‌گردان نشدند با تمسّک به برخی از روایات اهل‌بیت همچون مذّمت پوشیدن لباس سیاه و روایاتی که لباس سیاه را لباس دوزخیان و فرعونیان دانسته و پوشیدن لباس سفید را توصیه نموده‌اند، پوشیدن جامه‌ی سیاه در مراسم عزاداری اهل‌بیت را نیز در همان سِلک قرار داده و آن را رد نموده‌اند.
یکی از شبهاتی که پیروان وهابیت در مبحث عزاداری به شیعه وارد میکنند شبهه قرآن خواندن سر بریده امام حسین (علیه السّلام) بر فراز نیزه است که است مسئله برای آنان قابل هضم نمی‌باشد و غالبا با تمسخر و استهزاء آنان مواجه می‌گردد. این در حالی است که این مسئله یکی از مسلّمات تاریخی بین شیعه و اهل‌سنت می‌باشد.
بنای بر قبور از دیدگاه وهابیت مشروع نبوده و یکی از ادله آن‌ها بر این مساله، روایت ابی‌الهیاج است. در این روایت از بلندی قبور منع شده که همین امر وهابیت را به مشروع نبودن بنای بر قبور ترغیب کرده است. این در حالی است که راویان این حدیث ضعیف بوده و در این صورت این روایت از مقام استدلال خارج می‌شود.
آیات قرآن دستاویزی برای اهداف ناشایست وهابیت شده است. از جمله‌ی این آیات، آیه 194 سوره اعراف است که وهابیت با استناد به آن، مسلمانان را از حوزه یکتاپرستی خارج کرده و در حوزه کفار وارد کرده‌اند. این در حالی است که این دیدگاه از سوی علمای اهل سنت طرد شده است.
یکی از شبهات وهابیت در موضوع شهادت امام حسین (علیه السّلام) انکار اتفاقاتی است که پس از شهادت آن حضرت در عالم کون و مکان روی داده است؛ ابن تیمیه حرّانی، سرکرده‌ی وهابیت که چشم دیدن هیچ فضیلتی از اهل بیت (علیهم السّلام) را ندارد، در این‌باره می‌گوید: «به خوبی روشن است که اینها جز مزخرفات چیزی نیست.»
یکی از شبهات وهابیت در موضوع شهادت امام حسین (علیه السّلام) انکار اتفاقاتی است که پس از شهادت آن حضرت در عالم کون و مکان روی داده است؛ ابن تیمیه حرّانی، سرکرده‌ی وهابیت که چشم دیدن هیچ فضیلتی از اهل بیت (علیهم السّلام) را ندارد، در این‌باره می‌گوید: «به خوبی روشن است که اینها جز مزخرفات چیزی نیست.»
یکی از شبهات وهابیت در موضوع شهادت امام حسین (علیه السّلام) انکار اتفاقاتی است که پس از شهادت آن حضرت در عالم کون و مکان روی داده است؛ ابن تیمیه حرّانی، سرکرده‌ی وهابیت که چشم دیدن هیچ فضیلتی از اهل بیت (علیهم السّلام) را ندارد، در این‌باره می‌گوید: «به خوبی روشن است که اینها جز مزخرفات چیزی نیست.»
از شاخصه‌های فرقه‌ی وهابیت به پیروی از سرکرده و سردمدار خود، ابن‌تیمیه حرّانی به کارگیری کلمات و عبارات تند، زشت و اهانت‌آمیز نسبت به اهل‌بیت و شیعیان است؛ چنان که گویا فرهنگ استدلال و احترام به نظز مخالف، جایی نزد او و پیروانش ندارد. او و پیروانش در موضوع عزاداری سید‌الشهداء نیز تعبیرات زشت و زننده‌ای به کار برده‌اند.
از دیدگاه وهابیت، دعا همان عبادت است و بر این فرض باید هر آن کس که دیگران را می‌خواند، مشرک خوانده شود. این در حالی است که آیات قرآن بر معانی دیگر دعا هم چون تبلیغ، درخواست و... دلالت دارد.
وهابیت ادعا دارند که با اهل سنت برادرهستند و شیعه دشمن مشترک آنهاست. اما با مراجعه به سخنان عالمان وهابی مشاهده می‌شود که وهابیت شیعه و سنی را تکفیر کرده و مشرک خطاب میکنند! اکنون چگونه ادعای برادری با اهل سنت را دارند!
عقاید نتیجه ناگسستنی مبانی است که در افکار اشخاص شکل می‌گیرد. از جمله مبانی وهابیت تکفیرورزی است که عقاید ایشان به شدت از آن متاثر بوده و در این مسیر دست به دامان حیله‌هایی همچون اجماع‌های ساختگی و افترا شده‌اند.