از اختلافات میان شیعه و وهابیت گریه و عزاداری و مرثیه سرایی برای اموات است، چرا که از نظر شیعه این امور از مواردی است که در اسلام و حتی قبل آن مرسوم بوده و بهترین دلیل آیه قرآن است که برخی وقایع از جمله گریه حضرت یعقوب در فراق فرزندش در آن اشاره شده و از پیامبر هم این مورد روایت شده است. اما وهابیون به استناد روایتی غیرصحیح، آن را نهی شده پیامبر می‌دانند و غیر جایز.

از جمله شبهات اساسی وهّابیت در موضوع مهدویت شبهه‌ی «عدم امکان طول عمر آن حضرت» است؛ ابن‌تیمیه، بنیان‌گذار فرقه‌ی ضالّه‌ی وهّابیت در شبهه‌ای گوید: عمر طولانی و بیش از معمول، آن هم بیش از هزار سال در امّت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) موضوعی است که دروغ بودن آن آشکار است. که پاسخ می‌گوییم طولانی بودن عمر امکان قرآنی دارد.

احمد الکاتب یکی از شیعیان فریب‌خورده‌ای است که متاسفانه گرایش وهّابی پیدا کرد و در راستای اهداف وهابیت، شبهات فراوانی به مذهب و اعتقادات شیعه خصوصا در مورد مهدویت وارد ساخت؛ وی در یکی از شبهاتش می‌گوید: چرا امام مهدی که غایب است و فلسفه ظهورش برای برپایی عدالت است و در حالی که امروز دنیا را ظلم فراگرفته، چرا ظهور نمی‌کند؟

احادیث مهدویت از مسلّمات شیعه وسنّی بوده و هر دو مذهب، روایات آن را صحیح، متواتر و غیر قابل انکار دانسته‌اند تا جایی که حتّی وهّابیون نیز منکر آن را خارج از دین دانسته‌اند. با این وجود برخی همچون قرضاوی، قفاری با این دستاویز که بخاری و مسلم در دو کتاب خود آن را روایت نکرده‌اند، تلاش در انکار این روایات کرده‌اند.

یکی از تهمت‌های زشت و صد البته خنده‌داری که وهابیت به پیروان اهل‌بیت زده‌اند، این است که شیعیان معتقدند حضرت مهدی در سردابی از شهر سامرا، حلّه یا بغداد و ... غایب شده؛ و از آن‌جا ظهور خواهد کرد؛ سپس شروع به تمسخر کرده و می‌گویند: شیعیان هر روز همراه با مرکب‌هایشان جلوی در این سرداب‌‌ها می‌ایستد و او را صدا می‌زنند.

با نگاهی گذرا از تاریخ ظهور وهابیت یعنی چیزی حدود دویست و اندی سال قبل تا به الان در می‌یابیم که این فرقه منحرف و ضاله به هیچ عقاید و افکار صحیح و درستی که حاکی از دین اسلام باشد، شبیه نیست، چرا که علمای ایشان به خاطر جهل و نادانی خود و با صدور فتوا و ... دست به کشتاری بر علیه مسلمانان زده‌اند که حتی دشمنان سرسخت اسلام هم اینگونه با مسلمین برخورد نکرده‌اند.