مسلمانان جهان از اشعری، ماتریدی، صوفیه و امامیه، محبت اهل بیت را بر خود واجب می‌دانند و محبت رسول خدا (ص) را در محبت اهل بیت می‌دانند. شیخ احمد سرهندی از سران و بزرگان اهل سنت صوفیه در هندوستان است. وی می‌گوید: به نص قطعی محبت اهل بیت پیامبر (ص) ثابت شده است و خداوند مزد رسالت پیامبر (ص) را در محبت اهل بیت قرار داده است.

عقیده ابن تیمیه این است که باید به فهم سلف تمسک جست، زیرا فهم سلف (صحابه، تابعین و تابعین تابعین) برتر از فهم خلف (اشاعره، ماتریدیه، صوفیه، متکلمین، عرفاء) است و کسانی‌که فهم خلف را بر فهم سلف مقدم دانسته‌اند، اهل بدعت هستند. این در حالی است که متکلمینِ اشاعره و ماتریدیه و دیگر مذاهب کلامی، فهم خلف را برتر بر فهم سلف می‌دانند.

آیه مودت، از آیاتی است که بر فضیلت اهل بیت پیامبر(علیهم السلام) و موقعیت ویژه آنان دلالت دارد. تمام مفسران شیعه و جماعتی از مفسران اهل تسنن، این آیه را از فضائل اهل بیت به‌شمار آورده‌اند، روایات شیعه و سنی گویای آن است، که منظور از کلمه «قربی» در این آیه، چهار نفر (علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام) است.

ابن تیمیه، اولین کسی بود که به مفهوم پردازیِ واژه‌ی «سلف» پرداخت و آن را در معنایی به کار برد که تا آن زمان اندیشمندان اسلامی چنین معنایی را بکار نبرده بودند. ابن تیمیه، سلف را به معنای عصر صحابه، تابعین و تابعینِ تابعین، معنا کرد و از این طریق منابع تشریع را از کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) و صحابه به سه قرن اول اسلام، گسترش داد.

همه‌ی این ادیان با وجود اختلافاتی که در برخی اعمال دارند، در یک اصل متحد بودند و آن توحید و منزه دانستن خدا از جسمیت و تشبیه بود. اما به واسطه‌ی مشرکان این تفکر وارد ادیان آسمانی شده و به‌وسیله‌ی یهود وارد اسلام شد، ابن تیمیه هم به این مساله گرفتار شده منتهی برای فرار از اتهام تجسیم، به سرگردانی افتاده و نمی‌داند خدای او کیست.

حضرت علی (علیه السلام) جزو معدود شخصیت‌هایی است که از صدر اسلام تاکنون مورد آماج تهمت‌ها و ناسزاهاست. این دشمنی‌ها از همان ابتدای حمایت حضرت، از رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آغاز، و با شدت بیشتری از جانب سلفیون و وهابیت، در زمان حاضر ادامه دارد. که این نشان از مظلومیت پایان‌ناپذیر امیرالمؤمنین (علیه السلام) دارد.