سلفی‌ها، گروه‌های اسلامی را از اعتنا و یا پذیرش ساختار‌هایی مانند پارلمان، دموکراسی، حزب، تحزب گرایی، ائتلاف و غیره منع می‌کند و این‌ها را الگوهایی غربی برای جوامع اسلامی به حساب می‌آورند، و لذا هر کس و یا گروهی به این اندیشه تن دهد را به نوعی تکفیر می‌کنند. این اندیشه گاهی با تناقضات جدی روبرو می‌شود.

اصل در اسلام برخورد با دیگر مسلمانان با اتکاء به ظاهر ایشان است. یعنی ما در برخورد با ایشان نباید تحلیل باطنی و نیت خوانی کنیم. این اصل مهم در اندیشه وهابیت مورد مناقشه و نقد واقع شده است. مناقشه جدی که نشان از وقوع در ورطه تکفیر دیگران می‌دهد. تکفیری خطرناک که نشان از وقوع فتنه‌ای بزرگ در امت اسلامی را دارد.

ادیان آسمانی از ابتدا تا به انتها همواره خط و مشی ثابتی را در جهت آگاهی بخشی به مردم بیان داشتند و آن این‌که ایشان را امر به اعتدال و میانه روی در امور زندگی دنیوی فرا خواندند. اما ایشان هیچ‌گاه بر خلاف فطرت عمل نکرده و از برپایی جشن و غیره که مفسده‌ای نداشته باشد منع نفرمودند، ولی وهابیت با صدور فتاوی اقدام به این کار نمودند.

نام اصلی تشکیلات القاعده «جبهه جهاد علیه صلیبیون و یهود» است. این تشکیلات هدف اصلی خود را مبارزه با آمریکا و هم پیمان‌های جهانی و منطقه‌ای آمریکا اعلام کرد و در سال 1988 شکل گرفت. مهمترین فعالیت نظامی که به نام این گروه تکفیری تمام شد، تخریب برج‌های دو قلوی سازمان تجارت جهانی در نیویورک، در یازدهم سپتامبر 2001 میلادی بود.

عداوت و دشمنی وهابیت تنها با شیعیان نبوده و بلکه می‌توان گفت ایشان با شخص نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز خصومت داشته و تاب دیدن کسانی را که بر ایشان درود می‌فرستند را نیز نداشته و فتوا به قتل ایشان می‌دهند. این‌ها همه با این وجود است که خداوند در دو جا از قرآن مجید مسئله درود و صلوات بر پیامبر (ص) را بیان کرده است.

اسلام ارثی نیست، که به خاطر تولد یافتن در خانه‌ای که پدر و مادر آن مسلمان باشند به فرد برسد. در اسلام هرگز از سرزمین، نژاد، خویشاوندی‌های سببی و نسبی در قبیله و عشیره سخنی به میان نمی‌آید. اسلام انسان‌ها را از دلبستگی به خاک رها ساخت، تا به آسمان‌ها اوج بگیرند و از قید خون و ددمنشی نجاتشان داد، که به بلندای علیین برسند.